ΑΓΓΕΙΑΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΚΑΙ ΘΡΟΜΒΩΣΕΙΣ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΟΓΚΟΥ ΕΚ ΓΕΝΝΗΤΙΚΩΝ ΚΥΤΤΑΡΩΝ

Εισαγωγή: Η σχέση ανάμεσα στον καρκίνο και τις αγγειακές διαταραχές (ιδίως τη θρομβοεμβολική νόσο) είναι γνωστή εδώ και δεκαετίες. Αίτια συνιστούν τόσο η ίδια η θρομβογόνος τάση της νόσου σε πολυπαραγοντικά πλαίσια όσο και το είδος ορισμένων αντινεοπλασματικών θεραπειών. Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η παρουσίαση αγγειακών διαταραχών που εμφανίσθηκαν σε ασθενή με όγκο εκ γεννητικών κυττάρων.

Παρουσίαση ασθενούς: Άρρεν ασθενής 35 ετών προσήλθε στο τμήμα επειγόντων αιτιώμενος άλγος αριστερής γαστροκνημίας. Διεγνώσθη με υποξεία εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση, αλλά εισήχθη σε παθολογική κλινική για διερεύνηση ψηλαφητής ανώδυνης περιομφαλικής μάζας που παρατηρήθηκε κατά την κλινική εξέταση. Απεικονιστικές εξετάσεις κατέδειξαν ηπατικές και πνευμονικές αλλοιώσεις, ύποπτες για δευτεροπαθείς εντοπίσεις. Επιπλέον υπήρχε μεγάλη αύξηση στην τιμή της AFP. Βιοψία της περιομφαλικής μάζας αποκάλυψε εικόνα συμβατή με όγκο εκ γεννητικών κυττάρων, και συγκεκριμένα όγκο λεκιθικού ασκού. Ο ασθενής έλαβε χημειοθεραπεία με τέσσερις κύκλους BEP και είχε άριστη ανταπόκριση και ανοχή. Κατά τη διάρκεια των θεραπειών και ευρισκόμενος υπό αντιπηκτική αγωγή, διεγνώσθη με θρόμβο στην αριστερή κοινή μηριαία αρτηρία, όπου και έγινε εμβολεκτομή. Μετέπειτα, παρατηρήθηκε οίδημα γαστροκνημίας του έτερου κάτω άκρου και διεγνώσθη εκ νέου φλεβική θρόμβωση (κοινή μηριαία και κοινή λαγόνια δεξιά). Και στις δύο περιπτώσεις τροποποιήθηκε το σχήμα της λαμβάνουσας αντιπηκτικής αγωγής. Με το πέρας της χημειοθεραπείας, ανεδείχθη υπολειπόμενη νόσος οπισθοπεριτοναϊκά και διενεργήθηκε χειρουργική επέμβαση. Η βιοψία κατέδειξε διαφορετικό ιστολογικό τύπο νεοπλασίας και συγκεκριμένα ραβδομυοσάρκωμα. Ο ασθενής λαμβάνει χημειοθεραπευτικό σχήμα δεύτερης γραμμής με βάση το συνδυασμό ιφωσφαμίδης με ανθρακυκλίνες.

Συμπεράσματα: Η δημιουργία θρόμβων σε ογκολογικούς ασθενείς συνιστά μία ιδιαιτέρως συχνή επιπλοκή και μπορεί να εμφανιστεί τόσο ως πρώιμο σημείο της νόσου όσο και κατά τη διάρκεια της θεραπείας. Η έγκαιρη ανάγνωση των συμπτωμάτων μπορεί να οδηγήσει στην αποτελεσματική αποφυγή περαιτέρω επικίνδυνων επιπλοκών και απαιτεί ασφαλώς την αγαστή συνεργασία μεταξύ διαφορετικών ιατρικών ειδικοτήτων.