ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΕΣ ΔΕΞΙΟΤΗΤΕΣ ΣΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΟΓΚΟΛΟΓΙΚΗ ΠΡΑΚΤΙΚΗ

Εισαγωγή: Η ανακοίνωση δυσάρεστων νέων από τον Ογκολόγο στους ασθενείς του αποτελεί καθοριστικό γεγονός για τη σχέση ιατρού-ασθενούς.Οι επικοινωνιακές δεξιότητες του Ογκολόγου είναι απαραίτητο προσόν για την ορθότερη διαχείριση της επικοινωνίας με τον ασθενή.

Σκοπός: Η ανάδειξη της σημασίας των επικοινωνιακών δεξιοτήτων για τη σχέση ογκολόγου-ασθενούς και της προκύπτουσας ανάγκης εκπαίδευσης για την βελτίωσή τους.

Μέθοδος: Ανασκόπηση της σύγχρονης αρθρογραφίας στις βάσεις δεδομένων PUBMED και GOOGLE SCHOLAR.

Είδος ανασκόπησης: Περιγραφική

Αποτελέσματα: Η καλή επικοινωνία Ογκολόγου-ασθενούς συνδέεται με την ικανοποίηση του ασθενούς από τις παρεχόμενες υπηρεσίες, την καλύτερη συμμόρφωσή του στις ιατρικές οδηγίες, τη μείωση του άγχους και τη βέλτιστη δυνατή κατανόηση της κατάστασης της υγείας του. Η εκπαίδευση του Ογκολόγου σε επικοινωνιακές δεξιότητες αυξάνει την αυτοπεποίθησή του στην ανακοίνωση δυσάρεστων νέων, μειώνοντας παράλληλα το ψυχικό κόστος για τον ίδιο. Δεν υπάρχει μέχρι σήμερα κοινά αποδεκτό πρόγραμμα εκπαίδευσης στο πεδίο αυτό. Μοντέλα που θα ορίζουν το πλαίσιο της επικοινωνίας Ογκολόγου-ασθενούς και τα βήματα ανακοίνωσης μίας κακής είδησης, είναι απαραίτητο να αναπτυχθούν αφού θα βελτιώσουν την προσέγγιση του ασθενούς από τον ιατρό του. Η αδυναμία ενός Ογκολόγου να διεξάγει «δύσκολες» συζητήσεις με τον ασθενή, μπορεί να οδηγήσει τον ασθενή να λάβει αποφάσεις που δεν αντικατοπτρίζουν τα πραγματικά του «θέλω». Για να προσαρμόζει την επικοινωνιακή προσέγγιση του ασθενούς, ο Ογκολόγος πρέπει να αξιολογεί α) το γνωστικό επίπεδο του ασθενούς, β) την επιθυμία του για την πληρότητα ενημέρωσής του, γ) τη συναισθηματική ανταπόκριση και δ) την κοινωνικοοικονομική προέλευση, το οικογενειακό πλαίσιο και το πολιτισμικό του υπόβαθρο. Με τον τρόπο αυτό είναι δυνατή η διατήρηση καλής σχέσης Ογκολόγου-ασθενούς. Τέλος επισημαίνεται στην αρθρογραφία η ανάγκη στήριξης των ανωτέρω σε μεγαλύτερης εμβέλειας μελέτες.

Συμπεράσματα: Η ένταξη της εκμάθησης επικοινωνιακών δεξιοτήτων στην εκπαίδευση των Ογκολόγων θα αποφέρει όφελος σε ότι αφορά τη σχέση και επικοινωνία Ογκολόγου-ασθενούς. Αναγκαίος είναι ο σχεδιασμός περαιτέρω μελετών, με σκοπό την πληρέστερη εκπαίδευση των Ογκολόγων και την αντικειμενική καταγραφή του οφέλους που θα προκύψει για τους ασθενείς.