ΡΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΣΕ ΑΣΘΕΝΗ ΥΠΟ ΑΝΟΣΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΓΙΑ ΚΑΡΚΙΝΟ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΟΝΑ ΚΑΙ ΠΡΟΫΠΑΡΧΟΥΣΑ ΡΕΥΜΑΤΙΚΗ ΠΑΘΗΣΗ

Εισαγωγή

Θήλυ, 67 ετών, με διάγνωση μη μικροκυτταρικού καρκίνου πνεύμονα σταδίου ΙΙΙ αδενικού τύπου, με ιστορικό ρευματοειδούς αρθρίτιδας από 20ετίας για την οποία δεν είχε λάβει θεραπεία, υπό ανοσοθεραπεία συντήρησης με αντι-PD-L1 παράγοντα. Τέσσερις ημέρες μετά τη δεύτερη έγχυση της ανοσοθεραπείας παρουσίασε αρθραλγία γονάτων, άπω αρθρώσεων άκρων ποδών και άπω και εγγύς αρθρώσεων άκρων χειρών. Επιπλέον, παρουσίασε αμφοτερόπλευρη επώδυνη διόγκωση των παρωτίδων, ξηροστομία και ξηροφθαλμία.

Μέθοδοι

Ανασκόπηση κλινικού περιστατικού.

Σκοπός

Παρότι η ευρεία χρήση των αναστολέων σημείων ελέγχου αυξάνει την επίπτωση των ρευματικών ανεπιθύμητων ενεργειών (ΑΕ), δεν υπάρχουν κατευθυντήριες οδηγίες για την αναγνώριση και αντιμετώπισή τους. Η παρούσα ανασκόπηση περιστατικού στοχεύει στη διεύρυνση της βιβλιογραφίας σχετικά με τις ρευματικές ΑΕ από την ανοσοθεραπεία.

Αποτελέσματα

Από τον εργαστηριακό έλεγχο διαπιστώθηκαν αυξημένες τιμές δεικτών φλεγμονής, ρευματοειδούς παράγοντα και αντισωμάτων έναντι CCP. Διενεργήθηκε βιοψία παρωτίδων από την οποία διαπιστώθηκε ανοσοσχετιζόμενη λεμφοεπιθηλιακή σιελοαδενίτιδα. Κατόπιν ρευματολογικής εκτίμησης τέθηκε η διάγνωση βαθμού 2 ανοσοσχετιζόμενης φλεγμονώδους αρθρίτιδας (ΦΑ) και IgG4 σιελοαδενίτιδας. Αποφασίστηκε η προσωρινή διακοπή της ανοσοθεραπείας και η αντιμετώπιση της ασθενούς με κορτικοστεροειδή (p.os. prednisolone 10 mg b.i.d.). Δύο εβδομάδες αργότερα η ΦΑ βελτιώθηκε σε βαθμού 1 αρθραλγία και η επώδυνη παρωτίτιδα απέδραμε. Η ξηροφθλαμία και η ξηροστομία, παρότι σε βελτίωση, παρέμεναν. Αποφασίστηκε η συνέχιση της ανοσοθεραπείας και η σταδιακή μείωση των κορτικοστεροειδών. Έξι εβδομάδες αργότερα η ασθενής δεν παρουσίασε έξαρση των συμπτωμάτων.

Συμπεράσματα

Η περίπτωση της ασθενούς μας υπογραμμίζει τις προκλήσεις στη διαχείριση ασθενών με καρκίνο που παρουσιάζουν ρευματικές ΑΕ από την ανοσοθεραπεία. Παρότι συνήθως ήπιες, οι ρευματικές ΑΕ μπορεί να επηρεάζουν την ποιότητα ζωής των ασθενών και την έκβαση της αντικαρκινικής θεραπείας. Οι ασθενείς με προϋπάρχουσα ρευματική πάθηση μπορεί να έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο για έξαρση του ρευματικού νοσήματος ή άλλων ανοσοσχετιζόμενων ΑΕ. Η διενέργεια ευρείας κλίμακας επιδημιολογικών μελετών και η κατάρτιση κατευθυντήριων οδηγιών είναι απαραίτητες για την ορθότερη διάγνωση και αντιμετώπιση των ρευματικών ΑΕ.