Συγκριτική αναδρομική μελέτη Ακτινοθεραπείας VMAT σε τοπικά προχωρημένο καρκίνου αριστερού μαστού συμπεριλαμβανομένων της έσω μαστικής, της μασχαλιαίας και της υπερκλειδίου χώρας, σε ελεύθερη αναπνοή και βαθιά εισπνοή

Εισαγωγή

Η ακτινοθεραπεία του τοπικά προχωρημένου καρκίνου αριστερού μαστού αποτελεί πρόκληση ως προς το σχεδιασμό θεραπείας, ιδιαίτερα όταν συμπεριλαμβάνονται η έσω μαστική, η μασχαλιαία και η υπερκλείδια χώρα. Η ακτινοβόληση κατά τη βαθιά εισπνοή εναποθέτει λιγότερη δόση στην καρδιά και στον σύστοιχο πνεύμονα, σε σύγκριση με την ακτινοβόληση σε ελεύθερη αναπνοή.

Σκοπός

Σε αυτή τη μελέτη γίνεται σύγκριση των δοσιμετρικών παραμέτρων κατά την ακτινοβόληση με τεχνική VMAT σε ελεύθερη αναπνοή και βαθιά εισπνοή χωρίς τη χρήση συστήματος αναπνευστικής υποστήριξης.

Μέθοδοι

Για πέντε ασθενείς πραγματοποιήθηκαν δύο λήψεις αξονικής τομογραφίας, μία με ελεύθερη αναπνοή και μία με βαθιά εισπνοή, όπου και πραγματοποιήθηκε ο σχεδιασμός θεραπείας. Η δόση ορίστηκε στα 50Gy σε 25 συνεδρίες για τις προαναφερθείσες δομές-στόχους, σχεδιάστηκαν με την μέθοδο VMAT κάνοντας χρήση του Συστήματος Σχεδιασμού Θεραπείας Monaco 5.11.03 (Elekta AB, Stockholm, Sweden). Ακολούθησε συγκριτική μελέτη της δόσης στους όγκους-στόχους, την καρδιά, τον σύστοιχο αριστερό πνεύμονα και του συνόλου των πνευμόνων. Η στατιστική μελέτη (paired samples t-test in SPSS) υπέδειξε στατιστικώς σημαντικές διαφορές μεταξύ των δύο τεχνικών για p<0,05.

Αποτελέσματα

Διατηρώντας τη μέση δόση στον άλλο μαστό κάτω από τα 4Gy και για ίδιο V_5Gy, η κάλυψη των όγκων-στόχων ήταν καλύτερη κατά την τεχνική της βαθιάς εισπνοής. Ομοίως, κατά την DIBH η μέση δόση στην καρδιά ήταν κατά 45% σημαντικά χαμηλότερη(p=0.008), στον αριστερό πνεύμονα κατά 13%(p=0.017) και στο άθροισμα των πνευμόνων κατά 14%(p=0.03).

Συμπεράσματα

Η ακτινοθεραπεία σε βαθιά εισπνοή σε τοπικά προχωρημένο καρκίνο αριστερού μαστού είναι μία πολλά υποσχόμενη τεχνική, ιδίως όταν συνοδεύεται απο σύστημα ελέγχου αναπνοής (respiratory gated monitoring device), δημιουργώντας πλάνα θεραπείας υψηλής κλινικής αξίας και έχει ως αποτέλεσμα την εναπόθεση σημαντικά χαμηλότερης δόσης στους τριγύρω υγιείς ιστούς (καρδιά και πνεύμονες) χωρίς επιπτώσεις στην δοσιμετρική κάλυψη των όγκων-στόχων.