ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΑΔΕΝΟΚΑΡΚΙΝΩΜΑ ΠΑΓΚΡΕΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΛΑΚΩΔΕΣ ΚΑΡΚΙΝΩΜΑ ΠΝΕΥΜΟΝΑ ΣΕ 60-ΧΡΟΝΟ ΑΣΘΕΝΗ: ΣΠΑΝΙΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Πολλαπλοί πρωτοπαθείς χαρακτηρίζονται κακοήθεις όγκοι που αναπτύσσονται σύγχρονα ή μετάχρονα στον ίδιο ασθενή, με διαφορετική εντόπιση και διαφορετική μορφολογική/ιστολογική εικόνα. Η συχνότητά τους φαίνεται να αυξάνεται τα τελευταία χρόνια, αφενός λόγω της αύξησης του προσδόκιμου επιβίωσης με τη βελτίωση των θεραπευτικών επιλογών και αφετέρου λόγω της αυξημένης διαγνωστικής ευαισθησίας και εκτιμάται στο 1-3%. Το παγκρεατικό καρκίνωμα σπανίως συνυπάρχει με δεύτερο, ανεξάρτητο πρωτοπαθή όγκο σε άλλο όργανο (συχνότητα από 1-20%). Τα όργανα που κυρίως αφορά η δεύτερη νεοπλασία είναι το στομάχι, το έντερο, ο θυρεοειδής και το ουροποιογεννητικό. Η ταυτόχρονη ανάπτυξη νεοπλασίας στον πνεύμονα είναι σπανιότατη. Παράγοντες κινδύνου θεωρούνται το κάπνισμα, γενετικοί παράγοντες και η χρόνια φλεγμονή. ΜΕΘΟΔΟΙ: Άρρεν ασθενής, 60 ετών, καπνιστής, με πρόσφατη (προ μηνός) διάγνωση πλακώδους καρκινώματος του πνεύμονα, παραπέμφθηκε στην Ογκολογική κλινική του νοσοκομείου μας για την έναρξη θεραπείας. Στα πλαίσια της διερεύνησης πιθανών δευτεροπαθών εστιών υπεβλήθη σε PET/CT όπου και ανιχνεύθηκε εστιακή αλλοίωση στην ουρά του παγκρέατος από την οποία ελήφθη υλικό. ΣΚΟΠΟΣ: Η παρουσίαση περίπτωσης σύγχρονου αδενοκαρκινώματος του παγκρέατος και πλακώδους καρκινώματος του πνεύμονα. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Η κυτταρολογική εξέταση των επιχρισμάτων αποκάλυψε την παρουσία τρισδιάστατων ομάδων και συμπαγών αθροίσεων με πυρηνική συσσώρευση/αλληλοεπικάλυψη, ανισομεγέθεις πυρήνες με αδρή κοκκίωση της χρωματίνης και σπάνια πυρήνια. Τα ανωτέρω ευρήματα ήταν συμβατά με αδενοκαρκίνωμα των πόρων του παγκρέατος. Ο ασθενής λαμβάνει χημειοθεραπεία έως σήμερα (2 μήνες μετά) και δεν εμφανίζει σημεία υποτροπής. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Η παρουσία πολλαπλών πρωτοπαθών όγκων σε έναν ασθενή, αν και σχετικά ασυνήθης, θέτει ουσιώδη κλινικά και θεραπευτικά διλήμματα. Η έγκαιρη ορθή διάγνωση κι ο αποκλεισμός μεταστατικής νόσου είναι θεμελιώδους σημασίας για την εξατομικευμένη ογκολογική προσέγγιση και το θεραπευτικό σχεδιασμό. Η πρόγνωση επηρεάζεται πρώτιστα από το στάδιο και το βαθμό κακοήθειας της πιο επιθετικής νεοπλασίας. Εν προκειμένω, φαίνεται πως είναι καλύτερη από αυτή του μεταστατικού παγκρεατικού αδενοκαρκινώματος εάν η διάγνωση γίνει σε αρχικά στάδια.