ΕΝΔΟΚΟΙΛΙΑΚΟΣ ΣΤΡΩΜΑΤΙΚΟΣ ΟΓΚΟΣ (E-GIST) ΓΑΣΤΡΕΝΤΕΡΙΚΟΥ: ΣΠΑΝΙΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Οι στρωματικοί όγκοι του γαστρεντερικού συστήματος (GISTs) αποτελούν τους πιο συχνούς μεσεγχυματογενείς όγκους του γαστρεντερικού. Είναι σπάνια νεοπλάσματα και αντιπροσωπεύουν λιγότερο από το 1% των πρωτοπαθών νεοπλασμάτων του γαστρεντερικού. Εμφανίζονται συνήθως στην 5η-6η δεκαετία ζωής. Χαρακτηρίζονται από μετάλλαξη του πρωτο-ογκογονιδίου KIT (75%) ή του PDGFR-α (10%). Μπορούν να αναπτυχθούν σε όλο το γαστρεντερικό σωλήνα, συνηθέστερα όμως εντοπίζονται στο στόμαχο (60-70%) και το λεπτό έντερο (25-35%) ενώ ενίοτε αφορούν το κόλον, το ορθό, τον οισοφάγο και τη σκωληκοειδή. Σπανίως αναπτύσσονται πρωτοπαθώς σε ενδοκοιλιακούς ιστούς εκτός του γαστρεντερικού σωλήνα και χαρακτηρίζονται EGISTs (5% των περιπτώσεων επίπλουν, μεσεντέριο, οπισθοπεριτόναιο). ΜΕΘΟΔΟΙ: Άρρεν ασθενής 71 ετών προσήλθε με κοιλιακό άλγος και κοιλιακή διάταση από εβδομάδων. Κατά τον απεικονιστικό έλεγχο (CT) διαπιστώθηκε η παρουσία ενδοκοιλιακής μάζας, περί τα 16εκ μεγαλυτέρας διαμέτρου, που απωθούσε τις πέριξ δομές. Πραγματοποιήθηκε παρακέντηση δια λεπτής βελόνας υπό καθοδήγηση αξονικού τομογράφου (FNA-CT). ΣΚΟΠΟΣ: Η παρουσίαση σπάνιου περιστατικού EGIST που διαγνώσθηκε προεγχειρητικά με FNAC-CT. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Κατά την κυτταρολογική εξέταση των επιχρισμάτων παρατηρήθηκαν νεοπλασματικά κύτταρα, μεμονωμένα ή σε χαλαρές αθροίσεις, με πυρηνική αλληλοεπικάλυψη, επιμήκεις/κυματοειδείς πυρήνες και ινώδους υφής κυτταρόπλασμα, ενίοτε με κυτταροπλασματικές προσεκβολές. Το υπόστρωμα ήταν κατά θέσεις ινώδες ή μετρίως φλεγμονώδες με παρουσία κυτταρικών συγκριμμάτων. Ο ανοσοφαινότυπος των κυττάρων ήταν CD117+. Τα ανωτέρω ευρήματα σε συσχέτιση με τα απεικονιστικά ευρήματα, ήταν συμβατά με στρωματικό όγκο του γαστρεντερικού συστήματος (EGIST). Πραγματοποιήθηκε εκτομή κι η διάγνωση επιβεβαιώθηκε ιστολογικά στο χειρουργικό παρασκεύασμα. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Οι EGISTs είναι σπάνια νεοπλάσματα. Συχνά εκδηλώνονται με μη ειδικά συμπτώματα και η προεγχειρητική διάγνωσή τους είναι ενίοτε δύσκολη. Πρέπει να διαφοροδιαγνωσθούν από λειομυώματα, λειομυοσαρκώματα, σβαννώματα, μονήρεις ινώδεις όγκους αλλά και καρκινώματα, νευροενδοκρινικούς όγκους και το μελάνωμα. Η FNAC σε συνδυασμό με την ανοσοκυτταροχημεία αποτελεί πολύτιμο εργαλείο προεγχειρητικής διάγνωσης. Η πρόγνωση εξαρτάται από το grading (μέγεθος όγκου και αριθμός μιτώσεων), όπως αυτό καθορίζεται ιστολογικά στο χειρουργικό παρασκεύασμα.