ΜΕΤΕΓΧΕΙΡΗΤΙΚΗ ΥΠΟΚΛΑΣΜΑΤΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΑΚΤΙΝΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΣΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ ΤΟΥ ΠΡΟΣΤΑΤΗ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ Μετά από ριζική προστατεκτομή η ακτινοθεραπεία εφαρμόζεται ως επικουρική και ως θεραπεία διάσωσης. Επί ύπαρξης εξωκαψικής επέκτασης, διήθησης των σπερματοδόχων κύστεων, λεμφαγγειακής διήθησης και θετικών ορίων εκτομής, μειώνει τον κίνδυνο υποτροπής αν και σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο οξείας και όψιμης τοξικότητας. Η επικουρική υποκλασματοποιημένη RT είναι αποτελεσματική προσέγγιση και μπορεί να συνδυαστεί με ασφάλεια με την ορμονοθεραπεία. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ Σε αναδρομική μελέτη ο Barra μελέτησε 64 ασθενείς που έλαβαν επικουρική ή διάσωσης ακτινοθεραπεία. Οι δόσεις ήταν 62,5 Gy στην κοίτη του προστάτη, 56,25 Gy στην κοίτη των σπερματοδόχων κύστεων και 50 Gy στη πύελο(25 fractions). Ορμονοθεραπεία χορηγήθηκε σε ασθενείς με επιπρόσθετα δυσμενή παθολογικά χαρακτηριστικά όπως Gleason score> 7, PSA> 20 ng / mL πριν από τη χειρουργική επέμβαση ή PSA με γρήγορο χρόνο διπλασιασμού μετά από υποτροπή ή λεμφαδενική νόσο. Οξεία τοξικότητα grade 1 του γαστρεντερικού και του ουρογεννητικού συστήματος παρατηρήθηκε σε ποσοστό 17% και 11% των ασθενών, αντίστοιχα. Όσον αφορά την απώτερη τοξικότητα, μόνο το 5% των ασθενών ανέπτυξε grade 1 τοξικότητα του γαστρεντερικού, grade 1, grade 2 και grade 3 του ουροποιητικού σημειώθηκε σε 5%, 3,3% και 3,3% των ασθενών, αντίστοιχα. Η συνολική επιβίωση δύο και πέντε ετών ήταν 98% και 96% αντίστοιχα. Ο Tramacere και οι συνεργάτες του μελέτησαν 69 ασθενείς με ριζική προστατεκτομή που έλαβαν επικουρική ακτινοθεραπεία. Η χορηγούμενη δόση ήταν 62,5 Gy (2,5 Gy ανά συνεδρία). Ο μέσος χρόνος παρακολούθησης ήταν 54,7 μήνες. Η συνολική πενταετής επιβίωση, η επιβίωση χωρίς μετάσταση και η επιβίωση χωρίς βιοχημική υποτροπή ήταν 91,1%, 84,6% και 66,7% αντίστοιχα. Grade 2 ουρογεννητική και γαστρεντερική οξεία τοξικότητα αναφέρθηκε στο 12% και 5% των ασθενών, αντίστοιχα. Ακράτεια ούρων grade 2 ή μεγαλύτερη καταγράφηκε στο 19% των ασθενων. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑTA Σε ασθενείς με προστατικό καρκίνο που υποβλήθηκαν σε ριζική προστατεκτομή η υποκλασματοποιημένη RT μπορεί να συμβάλει στην επίτευξη υψηλής συνολικής επιβίωσης με αποδεκτό προφίλ τοξικότητας. Ο συνδυασμός ακτινοθεραπείας και ορμονοθεραπείας είναι επίσης καλά ανεκτός και αποτελεσματικός.