ΜΕΤΕΓΧΕΙΡΗΤΙΚΗ ΡΗΞΗ ΠΑΓΚΡΕΑΤΙΚΗΣ ΑΝΑΣΤΟΜΩΣΗΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΠΑΓΚΡΕΑΤΟΔΩΔΕΚΑΔΑΚΤΥΛΕΚΤΟΜΗ (Whipple) ΣΕ ΑΔΕΝΟΚΑΡΚΙΝΩΜΑ ΠΑΓΚΡΕΑΤΟΣ ΚΑΙ ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΗ ΦΡΟΝΤΙΔΑ: ΜΕΛΕΤΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗΣ

Εισαγωγή: Το αδενοκαρκίνωμα του παγκρέατος αποτελεί το πιο κοινό τύπο καρκίνου του παγκρέατος, και είναι μια κύρια αιτία θνησιμότητας παγκοσμίως. Αποτελεί έναν πολύ επιθετικό τύπο καρκίνου με μικρές πιθανότητες πενταετούς επιβίωσης. Η επέμβαση Whipple είναι μια από τις πιο πολύπλοκες ογκολογικές επεμβάσεις περιλαμβάνοντας την αφαίρεση της κεφαλής του παγκρέατος, το λεμφαδενικό καθαρισμό της περιοχής και τη παγκρεατονηστιδική αναστόμωση, τη χολοπεπτική αναστόμωση και τη γαστρονηστιδική αναστόμωση. Η ρήξη της παγκρεατονηστιδικής αναστόμωσης με διαφυγή παγκρεατικών υγρών, αποτελεί τη συχνότερη μετεγχειρητική επιπλοκή. Σκοπός: Σκοπός της μελέτης η περιγραφή περιστατικού με ρήξη παγκρεατονηστιδικής αναστόμωσης μετά από Whipple επέμβαση. Μέθοδος Ανασκόπησης: Πρόκειται για μελέτη περίπτωσης σε γυναίκα 63 ετών που υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση κεφαλής παγκρέατος σε μεγάλο νοσοκομείο της Βόρειας Ελλάδας. Αποτελέσματα: Γυναίκα ασθενής 63 ετών, με αδενοκαρκίνωμα κεφαλής παγκρέατος, προσήλθε στις 21 Μαΐου 2019 για χειρουργική επέμβαση. Η ασθενής υποβλήθηκε σε παγκρεατοδωδεκαδακτυλεκτομή με λεμφαδενικό καθαρισμό και σε δημιουργία γαστρονηστιδικής αναστόμωσης, παγκρεατονηστιδικής και χοληδοχο-νηστιδικής αναστόμωσης. Από το πρώτο 24ωρο η ασθενής μεταφέρθηκε στη κλινική ενώ τη δεύτερη μετεγχειρητική ημέρα ο ασθενής είχε καλή μετεγχειρητική πορεία. Κατά την 10τη μετεγχειρητική ημέρα η ασθενής παρουσίασε ρήξη παγκρεατικής αναστόμωσης με σχηματισμό παγκρεατικού συριγγίου, ενώ τη 12τη μέρα παρουσίασε αιμοδυναμική αστάθεια. Η ρήξη αντιμετωπίστηκε με πιο επαρκή παροχέτευση και με χορήγηση σωματοστατίνης, ενώ υποβλήθηκε και σε αξονική τομογραφία με σκιαγραφικό. Η νοσηλευτική συνίσταται στην αξιολόγηση της λειτουργίας του συστήματος παροχέτευσης, την παρακολούθηση της θερμοκρασίας σώματος του ασθενή, το κορεσμό του οξυγόνου στο αίμα καθώς και την παρακολούθηση των επιπέδων σακχάρου σε τακτικό χρονικό διάστημα. Προκειμένου να προληφθεί πιο σοβαρή αιμοδυναμική επιπλοκή ο νοσηλευτής λαμβάνει ζωτικά σημεία και τη διούρηση του ασθενούς ανά τρείς ώρες. Συμπεράσματα: Η ρήξη παγκρεατικής αναστόμωσης αποτελεί επικίνδυνη για τη ζωή του ασθενούς επιπλοκή. Όταν εμφανιστεί απαιτείται κατάλληλη νοσηλευτική φροντίδα προκειμένου να αντιμετωπιστεί επαρκώς.