ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ
Εισαγωγή. Το όφελος της ανοσοθεραπείας στη θεραπεία του ΜΜΚΠ, φάνηκε αρχικά στη 2η γραμμή θεραπείας, με τις μελέτες έγκρισης του Nivolumab σε πλακώδη και μη πλακώδη υπότυπο. Σκοπός Σκοπός της αναδρομικής μελέτης παρατήρησης, είναι η σύγκριση της ανοσοθεραπείας και της χημειοθεραπείας ως 2η γραμμή θεραπείας στο ΜΜΚΠ, ως προς την αποτελεσματικότητα, αλλά και ως προς την τοξικότητα. Υλικά – Μέθοδοι Η μελέτη αφορούσε σε πενήντα εννιά (59) ασθενείς Το 83% ήταν άνδρες και το 17% γυναίκες, διάμεσου ECOG 1 (0-3), διάμεσης ηλικίας 64 ετών (47-86), σταδίου ΙV, πλακώδους (32%) και μη πλακώδους (68%) ιστολογικού υποτύπου. Όλοι οι ασθενείς, έλαβαν χημειοθεραπεία 1ης γραμμής. Μετά την πρόοδο νόσου, οι ασθενείς έλαβαν είτε χημειοθεραπεία, είτε ανοσοθεραπεία, ως 2ης γραμμής θεραπεία. Συγκρίναμε την αποτελεσματικότητα και την τοξικότητα των θεραπευτικών επιλογών στη 2η γραμμή θεραπείας του ΜΜΚΠ. Οι ασθενείς, στο σκέλος της ανοσοθεραπείας, έλαβαν είτε Nivolumab, είτε Pembrolizumab. Αποτελέσματα Το ποσοστό υποτροπής δε διέφερε μεταξύ των ασθενών που έλαβαν ανοσοθεραπεία έναντι αυτών που έλαβαν χημειοθεραπεία. Εντούτοις, ο χρόνος υποτροπής μεταξύ των δύο ομάδων, διέφερε σημαντικά (p=0,015). Οι πιθανότητες υποτροπής στους 3 και 6 μήνες ήταν σημαντικά χαμηλότερες για το σκέλος της ανοσοθεραπείας (p<0,05). Η πιθανότητα επιβίωσης στους 6 μήνες δε διέφερε σημαντικά μεταξύ των δύο θεραπειών (p>0,05). Ωστόσο, στους 12 και στους 18 μήνες η πιθανότητα επιβίωσης στους ασθενείς που έκαναν ανοσοθεραπεία ήταν σημαντικά υψηλότερη σε σύγκριση με την αντίστοιχη των ασθενών που έκαναν χημειοθεραπεία (p=0,006 και p=0,001 αντίστοιχα). Συμπέρασμα Οι ασθενείς που έλαβαν ανοσοθεραπεία ως 2η γραμμή θεραπείας, είχαν σημαντικά μεγαλύτερα ποσοστά συνολικής επιβίωσης σε σύγκριση με όσους έλαβαν χημειοθεραπεία (p=0,006). Δε βρέθηκε να υπάρχει συσχέτιση μεταξύ επιπέδων έκφρασης του PD-L1 και κλινικού οφέλους ή τοξικότητας. Η ανοσοθεραπεία παρουσίασε καλύτερο προφίλ τοξικότητας σε σχέση με την χημειοθεραπεία.
- 68 προβολές
Abstract ID
AA-094
