CASE REPORT: ΥΠΟΤΡΟΠΙΑΖΟΝ ΑΔΕΝΟΚΑΡΚΙΝΩΜΑ ΠΑΓΚΡΕΑΤΟΣ.ΞΕΠΕΡΝΩΝΤΑΣ ΤΟ ΠΡΟΣΔΟΚΙΜΟ

Εισαγωγή: Το αδενοκαρκίνωμα παγκρέατος αποτελεί την 4η αιτία θανάτου από νεοπλασίες. Η ολική επιβίωση μειώνεται ανάλογα με το κατά TNM στάδιο της νόσου. Το ίδιο ισχύει και σε υποτροπές κατόπιν χειρουργικής εξαίρεσης του νεοπλάσματος. Λίγα βιβλιογραφικά δεδομένα υπάρχουν για την αντιμετώπιση αυτών των ασθενών, καθώς αντιπροσωπεύουν ένα μικρό πληθυσμό στις υπάρχουσες μελέτες. Παρακάτω, παρουσιάζεται περιστατικό με τοπικά υποτροπιάζον αδενοκαρκίνωμα παγκρέατος έχει υπερβεί το 5ετές όριο επιβίωσης. Μέθοδοι: Ασθενής 55 ετών, χωρίς ιστορικό, κατόπιν διερεύνησης δυσπεπτικών ενοχλημάτων κι επιγαστραλγίας ευρέθη με απεικονιστικά μάζα στο επίπεδο μετάπτωσης σώματος προς ουρά του παγκρέατος, με χαρακτήρες νεοπλασίας, μη εξαιρέσιμο. Ο ασθενής έλαβε συστηματική θεραπεία με FOLFOXIRI στοχεύοντας στην εξαιρεσιμότητα του όγκου. Έτσι, πραγματοποιήθηκε περιφερική παγκρεατεκτομή και σπληνεκτομή ενώ ακολούθησε συμπληρωματική θεραπεία με Gemcitabine/Abraxane. Mετά την ολοκλήρωση, ένα έτος κατόπιν του χειρουργείου ο ασθενής υποτροπίασε τοπικά κι έλαβε χημειοακτινοθεραπεία με capecitabine. Ένα χρόνο μετά κι ενώ ήταν σε παρακολούθηση, εμφάνισε βιοχημική κι απεικονιστική υποτροπή, που θεωρήθηκε εξαιρέσιμη από εξειδικευμένο κέντρο. Πραγματοποίηθηκε ολική παγκρεατεκτομή και υφολική γαστρεκτομή, με αγγειακή αναδιαμόρφωση. Ο ασθενής κατόπιν τούτου βρίσκεται ελεύθερος υποτροπής. Σκοπός: Σκοπός της αναφοράς αποτελεί η ανάδειξη της σημασίας της χειρουργικής εξαίρεσης της τοπικής υποτροπής στοχεύοντας στη μακρύτερη επιβίωση του ασθενούς. Αποτελέσματα: Εν ελλείψει δεδομένων, δεν υπάρχει gold standard αντιμετώπιση για ασθενείς υποτροπιάζοντες τοπικά με αδενοκαρκίνωμα παγκρέατος. Από τα ανωτέρω φαίνεται πως μια πιο ‘επιθετική’ αντιμετώπιση, στοχεύοντας στην εξαίρεση της νόσου, θα μπορούσε να ωφελήσει τέτοιους ασθενείς. Συμπέρασμα: Οι ασθενείς με αδενοκαρκίνωμα παγκρέατος που υποτροπιάζουν τοπικά μετά τη χειρουργική εξαίρεση του πρωτοπαθούς, αποτελούν μια ξεχωριστή, όχι καλά μελετημένη υποομάδα, που φαίνεται να επωφελούνται από την ει δυνατό εξαίρεση της υποτροπής, τόσο όσον αφορά στο διάστημα ελεύθερο υποτροπής, όσο και στο ολικό διάστημα επιβίωσης.