Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΠΑΡΗΓΟΡΗΤΙΚΗΣ/ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΤΙΚΗΣ ΦΡΟΝΤΙΔΑΣ ΣΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΟΓΚΟΛΟΓΙΑ

Εισαγωγή: Οι ασθενείς με καρκίνο έχουν ανάγκη υποστήριξης και παρηγορητικής φροντίδας κατά τη διαδρομή τους μετά τη διάγνωση. Η ανάγκη αυτή αυξήθηκε τα τελευταία χρόνια λόγω του μεγαλύτερου αριθμού ασθενών με προχωρημένο καρκίνο που ζουν για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, εξαιτίας των αποτελεσματικότερων διαθέσιμων θεραπειών. Με την πρόοδο της ιατρικής επιστήμης, έχει δοθεί μεγαλύτερη έμφαση στη διατήρηση της ποιότητας ζωής των καρκινοπαθών και υπάρχει αυξημένη ευαισθητοποίηση στην αναγνώριση και αντιμετώπιση των συμπτωμάτων τους. Σκοπός: Η ανάδειξη της σημασίας της παρηγορητικής/ανακουφιστικής φροντίδας στην αντιμετώπιση των ογκολογικών ασθενών και της ανάγκης να ενταχθεί αυτή στην καθημερινή ογκολογική πρακτική. Μέθοδοι: Ανασκόπηση της σύγχρονης ιατρικής αρθρογραφίας στις βάσεις δεδομένων PUBMED και GOOGLE SCHOLAR Αποτελέσματα: Παρά τις μείζονες εξελίξεις στη θεραπευτική αντιμετώπιση του καρκίνου τις τελευταίες δεκαετίες, οι ασθενείς με καρκίνο εξακολουθούν να εμφανίζουν σημαντική νοσηρότητα και θνησιμότητα. Εμφανίζουν ανεπιθύμητα συμπτώματα, σχετιζόμενα με τη θεραπεία και μη, τα οποία είτε υποδιαγιγνώσκονται είτε δεν αντιμετωπίζονται επαρκώς. Πέρα από τα σωματικά συμπτώματα έχουν συχνά ανάγκη υποστήριξης σε επίπεδο ψυχολογίας. Οι ογκολόγοι διαδραματίζουν κεντρικό ρόλο στην παροχή υποστηρικτικής και ανακουφιστικής φροντίδας. Ασχολούνται καθημερινά με την ανακούφιση συμπτωμάτων που σχετίζονται με τον καρκίνο και τη διαχείριση των παρενεργειών της εκάστοτε θεραπείας. Συζητούν την πρόγνωση της νόσου με τον ασθενή και εμπλέκονται σε συζητήσεις που αφορούν το τέλος της ζωής. Το συνεχώς εξελισσόμενο και μεταβαλλόμενο πεδίο της ογκολογίας καθιστά όλο και πιο απαιτητικό για τον ογκολόγο να αντιμετωπίσει μόνος την ανάγκη του ασθενή για υποστηρικτική και ανακουφιστική φροντίδα. Συμπεράσματα: Η υποστηρικτική και ανακουφιστική φροντίδα αποτελεί ένα ταχέως αναπτυσσόμενο πεδίο της ογκολογίας. Δεν περιορίζεται στις τελευταίες ημέρες της ζωής, αλλά μπορεί - και πρέπει - να παρέχεται πολύ νωρίτερα στην πορεία της νόσου, για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των ασθενών και της οικογένειάς τους. Η παροχή παρηγορητικής φροντίδας πρέπει να γίνεται από ομάδα επιστημόνων υγείας, με τον ογκολόγο να αποτελεί βασικό μέλος αυτής.