ΑΝΟΣΟΙΣΤΟΧΗΜΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ ΤΗΣ ΜΟΡΙΑΚΗΣ ΣΗΜΑΤΟΔΟΤΙΚΗΣ ΟΔΟΥ PI3k/Akt/mTOR ΣΤΟΝ ΟΡΘΟΚΟΛΙΚΟ ΚΑΡΚΙΝΟ. ΣΥΣΧΕΤΙΣΗ ΜΕ ΚΛΙΝΙΚΟΠΑΘΟΛΟΓΟΑΝΑΤΟΜΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΚΑΙ ΜΟΡΙΑΚΟΥΣ ΒΙΟΔΕΙΚΤΕΣ

Εισαγωγή: Η απορρύθμιση της σηματοδοτικής οδού PI3k/Akt/mTOR εμπλέκεται στην παθογένεια πολλών ειδών καρκίνου. Η ενεργός φωσφορυλιωμένη μορφή της πρωτεϊνικής κινάσης mTOR (p-mTOR) όταν ανιχνεύεται σε αυξημένα επίπεδα ενεργοποιεί τον ανεξέλεγκτο κυτταρικό πολλαπλασιασμό επηρεάζοντας θετικά την επιβίωση των καρκινικών κυττάρων. Γι’ αυτό τον λόγο ειδικά σχεδιασμένοι αναστολείς mTOR έχουν λάβει έγκριση και χρησιμοποιούνται στην αντιμετώπιση αρκετών κακοήθων νεοπλασμάτων. Μέθοδοι: Αναλύθηκαν ανοσοϊστοχημικά 70 δείγματα ορθοκολικού καρκίνου για την κινάση p-mTOR με το μονοκλωνικό αντίσωμα phospho-mTOR (Ser 2448) Cell Signaling Technology και αξιολογήθηκε το ποσοστό των νεοπλασματικών κυττάρων με κυτταροπλασματική έκφραση συνυπολογίζοντας την ένταση χρώσης αυτών. Συλλέχθηκαν επίσης πληροφορίες για κλινικά και παθολογοανατομικά δεδομένα (φύλο, ηλικία, στάδιο νόσου, μέγεθος και διαφοροποίηση όγκου, ιστολογικός υπότυπος) καθώς και πληροφορίες για την KRAS/MAPK σηματοδοτική οδό. Τα δεδομένα αναλύθηκαν με το στατιστικό πακέτο SPSS v26.0 for Windows. Σκοπός: Η μελέτη της έκφρασης p-mTOR σε δείγματα ορθοκολικού καρκίνου και η συσχέτιση με κλινικοπαθολογοανατομικά δεδομένα και μοριακούς βιοδείκτες. Αποτελέσματα: Από τα 70 δείγματα που μελετήθηκαν η κινάση p-mTOR παρουσίαζε θετική έκφραση στο 51,4% (36/70) των περιπτώσεων ενώ ήταν αρνητική για υπερέκφραση στο 48,6% (34/70). Δεν παρατηρήθηκε συσχέτιση με κλινικά και παθολογοανατομικά δεδομένα, ενώ αναδείχθηκε στατιστικά σημαντική συσχέτιση της θετικής έκφρασης p-mTOR με την παρουσία μεταλλαγών του ογκογονιδίου KRAS (p=0,001). Συμπεράσματα: Από τη μελέτη μας προέκυψε πως υπάρχει ισχυρή συσχέτιση μεταξύ των ενδοκυττάριων μοριακών οδών PI3k/Akt/mTOR και KRAS/MAPK στον ορθοκολικό καρκίνο. Η συνδυαστική θεραπευτική στόχευση mTOR/KRAS θα μπορούσε να αποτελέσει νέα θεραπευτική στρατηγική, ιδιαίτερα στα KRAS μεταλλαγμένα καρκινώματα, τα οποία δεν μπορούν να επωφεληθούν από τα αντι-EGFR μονοκλωνικά αντισώματα. Η ανάγκη για περαιτέρω έρευνα κρίνεται επιτακτική καθ’ ότι τα βιβλιογραφικά δεδομένα σ’ αυτόν τον τομέα είναι περιορισμένα.