ΝΕΟΤΕΡΕΣ ΕΞΛΙΞΕΙΣ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΜΗΝΙΓΓΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ Τα μηνιγγιώματα του εγκεφάλου είναι οι πιο συχνοί ενδοκράνιοι όγκοι των ενηλίκων. Παρά τη μεγάλη συχνότητά τους, δεν υπήρξαν, έως πρόσφατα, πολλές εξελίξεις στην κατανόηση της παθολογίας τους και στην αντιμετώπισή τους. Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η περιγραφή του σύγχρονου θεραπευτικού αλγόριθμου για την αντιμετώπιση των μηνιγγιωμάτων του εγκεφάλου. ΜΕΘΟΔΟΙ-ΣΚΟΠΟΣ Έγινε ανασκόπηση της πρόσφατης διεθνούς βιβλιογραφίας σχετικά με τη σύγχρονη αντιμετώπιση των μηνιγγιωμάτων του εγκεφάλου. Προς τούτο πραγματοποιήθηκε αναζήτηση στις ηλεκτρονικές βάσεις δεδομένων Medline, Scopus και Google Scholar, όπου χρησιμοποιήθηκαν ως λέξεις-κλειδιά οι όροι “meningioma”, “surgery”, “radiotherapy”, “chemotherapy”. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ Η χειρουργική εξαίρεση και η ακτινοθεραπεία (μετεγχειρητική ή ριζική) υπήρξαν ο ακρογωνιαίος λίθος της αντιμετώπισης των μηνιγγιωμάτων, ανεξαρτήτως του ιστολογικού βαθμού κακοήθειας (grade). Η χημειοθεραπεία έως τώρα είχε περιορισμένο ρόλο, ωστόσο με τη βαθύτερη κατανόηση της μοριακής παθολογίας δημιουργούνται θεραπευτικές ευκαιρίες με στοχευτικά φάρμακα, όπως το bevacizumab (anti-VEGF), το trabectedin (αλκυλιωτικός παράγοντας που προσδένεται στο DNA), το βαλπροϊκό οξύ (ως ακτινοευαισθητοποιός και ρυθμιστής της απόπτωσης), οι συσκευές με εναλλασσόμενα ηλεκτρικά πεδία (tumor treating fields) που εμποδίζουν την κυτταρική διαίρεση, κ.ά. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ Τα μηνιγγιώματα του εγκεφάλου αντιπροσωπεύουν μια ετερογενή ομάδα όγκων. Παρά τη σχετικά μεγάλη τους συχνότητα, οι εξελίξεις υπήρξαν περιορισμένες. Τα τελευταία χρόνια, καθώς η κατανόησή μας για τη μοριακή παθολογία βελτιώνεται, αναδύονται νέες φαρμακευτικές θεραπευτικές επιλογές, οι οποίες αυτή τη στιγμή δοκιμάζονται στο πλαίσιο κλινικών μελετών. Περιμένουμε τα επόμενα χρόνια να δούμε νέες αποτελεσματικές θεραπείες, κυρίως για τα υποτροπιάζονται και υψηλόβαθμα μηνιγγιώματα.