ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗΣ ΤΗΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΤΗΣ ΑΝΟΣΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ (IO) ΩΣ 1ης ΓΡΑΜΜΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΣΕ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΜΗ ΜΙΚΡΟΚΥΤΤΑΡΙΚΟ ΚΑΡΚΙΝΟ ΠΝΕΥΜΟΝΑ (ΜΜΚΠ) ΠΟΥ ΥΠΟΒΑΛΛΟΝΤΑΙ ΣΕ ΠΟΛΥΔΙΑΣΤΑΤΗ ΓΗΡΙΑΤΡΙΚΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ (ΠΓΑ)

Εισαγωγή: Η επίπτωση του ΜΜΚΠ αυξάνεται με την ηλικία, ενώ οι ηλικιωμένοι ασθενείς παραμένουν υποεκπροσωπούμενοι σε κλινικές μελέτες. Σκοπός: Η παρούσα μελέτη αξιολογεί την αποτελεσματικότητα και την ασφάλεια της IO ως θεραπεία 1ης  γραμμής σε ηλικιωμένους ασθενείς με ΜΜΚΠ που υποβάλλονται σε  ΠΓΑ. Μέθοδοι:  Πραγματοποιήθηκε μια προοπτική μελέτη σε ασθενείς ≥70 ετών στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λάρισας. Η αρχική αξιολόγηση έγινε με το εργαλείο G8, ενώ η κατηγοριοποίηση των ασθενών ως fit, vulnerable και frail βασίστηκε στην ΠΓΑ. Οι irAEs ταξινομήθηκαν κατά CTCAE v5.0. Η ανάλυση επιβίωσης πραγματοποιήθηκε με Kaplan-Meier και Cox Regression. Αποτελέσματα: Συνολικά, 129 ασθενείς ≥70 ετών (διάμεση ηλικία: 74,8, εύρος: 70-92, άνδρες: 92%) εντάχθηκαν στη μελέτη. Το 50% είχε πλακώδη ιστολογία, και έλαβε συνδυασμό IO/χημειοθεραπείας (93%) ή μονοθεραπεία IO (7%). Η διάμεση βαθμολογία G8 ήταν 8,8 (εύρος: 2-14), με τους ασθενείς να κατηγοριοποιούνται ως fit (27%), vulnerable (41%) και frail (32%). Στους fit παρατηρήθηκε υψηλότερο OS/PFS (30/16 μήνες) έναντι των vulnerable (20/10 μήνες) και frail (5/3 μήνες) (p < 0.001/0.001). Οι ασθενείς με σκορ 3-4 στην κλίμακα CIRS-G παρουσίασαν χαμηλότερο PFS/OS συγκριτικά με όσους είχαν χαμηλότερο σκορ (8/13 μήνες, p = 0.04, p = 0.009).Η λήψη αντιαιμοπεταλιακών στο (37,2%) συνδέθηκε με αυξημένο OS/PFS (20/13 μήνες, p = 0.036). Οι ασθενείς με επίπεδα λευκωματίνης ορού ≥3,5 g/dL πριν από την έναρξη της θεραπείας παρουσίασαν καλύτερο OS/PFS συγκριτικά με όσους είχαν <3,5 g/dL (20/13 μήνες έναντι 10/5 μηνών, p < 0.01).Η εμφάνιση σοβαρών AEs (βαθμού 3-4) στο 30% των ασθενών συνδέθηκε με χειρότερη πρόγνωση έναντι των υπολοίπων (PFS/OS: 7/10 μήνες έναντι 13/20 μηνών, p = 0.001/0.002).Η διακοπή της θεραπείας λόγω τοξικότητας ήταν συχνότερη στους frail (52,8% έναντι 23,6%). Συμπεράσματα: Παρόλο που η ανοσοθεραπεία αποδεικνύεται αποτελεσματική στους ηλικιωμένους με ΜΜΚΠ, παράγοντες όπως η ευθραυστότητα, οι συννοσηρότητες και η υποθρεψία επηρεάζουν αρνητικά την επιβίωση. Η ΠΓΑ αναδεικνύεται ως κρίσιμο εργαλείο εξατομίκευσης της θεραπείας, προσφέροντας ολιστική αξιολόγηση πέρα από τη χρονολογική ηλικία.