Ανταπόκριση ασθενούς με NSCLC με διήθηση μυελού σε Pembrolizumab

Εισαγωγή: Οι ασθενείς με mNSCLC εμφανίζουν σε ποσοστό 20-30% οστικές μεταστάσεις την στιγμή της διάγνωσης ενώ το 35-60% θα τις εμφανίσουν κατά την πορεία της νόσου. Εντούτοις είναι πολύ μικρότερο το ποσοστό που θα εμφανίσει διήθηση του μυελού των οστών. Μέθοδοι: Περιγραφή γυναίκας με μεταστατικό NSCLC και διήθηση μυελού των οστών που έλαβε ως 1ης γραμμής θεραπεία με Pembrolizumab και ανταποκρίθηκε κλινικά και απεικονιστικά. Σκοπός: Η ανεύρεση βέλτιστης θεραπείας για ασθενείς με mNSCLC με διήθηση μυελού και αυξημένη έκφραση PDL1. Αποτελέσματα: H ασθενής διαγνώστηκε με ΝSCLC με PDL1>65% και μετάλλαξη G719A/C/S στο EGFR.Αποφασίστηκε η έναρξη  χημειοθεραπείας και ταυτόχρονης ακτινοθεραπείας η οποία διακόπηκε λόγω περικαρδιακής συλλογής η οποία θεωρήθηκε τοξικότητα από την θεραπεία. Ταυτόχρονα στο PET-CT εμφανίστηκαν νεές οστεοσκληρυντικές βλάβες. Ελήφθη βιοψία και ανερεύθη διήθηση μυελού των οστών.Επί μη επαρκών βιβλιογραφικών δεδομένων για έναρξη θεραπείας με EGFR-TKI αποφασίστηκε η έναρξη 1ης γραμμής ανοσοθεραπείας με Pembrolizumab.H ασθενής έλαβε 4 κύκλους ανοσοθεραπείας και πραγματοποιήσε εκ νέου PET-CT στο οποίο φάνηκε ανταπόκριση στις οστικές βλάβες. Συμπεράσματα: Η διήθηση του μυελού των οστών σε NSCLC είναι μια σπάνια νοσολογική οντότητα χωρίς πολλές γνωστές θεραπευτικές προσεγγίσεις. Η ανταποκρίση στην ανοσοθεραπεία με Pembrolizumab δημιουργεί ελπίδες για επέκταση των θεραπευτικών δυνατοτήτων και την ανεύρεση ακόμα και νέων θεραπειών.