Η ΕΝΔΟΝΕΟΠΛΑΣΜΑΤΙΚΗ ΛΕΜΦΟΚΥΤΤΑΡΙΚΗ ΔΙΗΘΗΣΗ ΩΣ ΠΡΟΓΝΩΣΤΙΚΟΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΗΚΚ ΥΠΟ ΣΧΗΜΑΤΑ ΑΝΟΣΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ

Εισαγωγή/Σκοπός: Η ανοσοθεραπεία στο ΗΚΚ έχει οδηγήσει σε βελτίωση του προσδόκιμου επιβίωσης των ασθενών, ωστόσο τα κριτήρια που καθορίζουν την ανταπόκριση στη θεραπεία και τη συνολική επιβίωση δεν έχουν επαρκώς μελετηθεί. Σκοπός της μελέτης αυτής ήταν η καταγραφή της αποτελεσματικότητας της ανοσοθεραπείας στο ΗΚΚ με βάση την ύπαρξη ενδονεοπλασματικής φλεγμονής. Μέθοδοι: Αξιολογήθηκαν 86 ασθενείς που έλαβαν 1ης γραμμής ανοσοθεραπεία, διαχωρίστηκαν σε δύο ομάδες με βάση την ύπαρξη ενδονεοπλασματικής λεμφοκυτταρικής διήθησης από τη βιοψία ήπατος και αξιολογήθηκαν τα επιδημιολογικά/κλινικά χαρακτηριστικά τους, καθώς επίσης και η ανταπόκριση στη θεραπεία, το OS και το PFS. Αποτελέσματα: Οι ασθενείς διαχωρίστηκαν σε δύο ομάδες με βάση την ύπαρξη ιστολογικά επιβεβαιωμένης ενδονεοπλασματικής λεμφοκυτταρικής διήθησης: non-inflamed HCC (ni-HCC, n=39) και inflamed HCC (iHCC, n=47) και αξιολογήθηκαν ως προς τα βασικά επιδημιολογικά/κλινικά χαρακτηριστικά ως προς τα οποία ήταν συγκρίσιμες. Οι ασθενείς με iHCC ήταν λιγότερο συχνά προχωρημένου σταδίου (46.8% έναντι 69.2%, p=0.037), εμφάνιζαν χαμηλότερες τιμές NLR περιφερικού αίματος στην έναρξη της ανοσοθεραπείας (μέση τιμή 3.33 έναντι 4.49, p=0.027) και είχαν λάβει συχνότερα προηγούμενη μη συστηματική θεραπεία (66% έναντι 38.5%, p=0.011). Επίσης, οι ασθενείς με iHCC εμφάνισαν συχνότερα αντικειμενική ανταπόκριση (27.7% έναντι 5.1%, p=0.006). Επίσης, οι ασθενείς με iHCC εμφάνισαν στατιστικά σημαντικά μεγαλύτερο OS (21 έναντι 6 μηνών, p=0.003) και PFS (15 έναντι 4 μηνών, p<0.001). Στην πολυπαραγοντική ανάλυση, ανευρέθη ότι η ύπαρξη φλεγμονώδους διήθησης στον όγκο συσχετίστηκε στατιστικά σημαντικά με το OS(HR=0.531, p=0.042), μαζί με την ύπαρξη κίρρωσης (HR=2.5, p=0.028) και την προηγούμενη μη συστηματική θεραπεία (HR=0.351, p=0.008). Τέλος, στην πολυπαραγοντική ανάλυση για το PFS ανευρέθη ότι μόνο η ύπαρξη ενδονεοπλασματικής λεμφοκυτταρικής διήθησης συσχετίστηκε ανεξάρτητα με την εμφάνιση υποτροπής (HR=0.522, p=0.029). Συμπεράσματα: Η ύπαρξη ενδονεοπλασματικής λεμφοκυτταρικής φλεγμονής στη βιοψία φαίνεται να σχετίζεται με την ύπαρξη μειωμένου NLR και συσχετίστηκε στατιστικά σημαντικά με τη συνολική επιβίωση και κυρίως με την εμφάνιση υποτροπής στη θεραπεία.