Εισαγωγή: Οι μεταστατικές βλάβες του παγκρέατος είναι σπάνιες και αποτελούν περίπου το 2% των κακοηθειών του οργάνου. Οι μεταστάσεις στο πάγκρεας που προέρχονται από τον καρκίνο του πνεύμονα είναι ακόμα πιο ασυνήθεις (<0.3%) και συχνά συνοδεύονται από εντοπίσεις σε άλλα όργανα. Η διάγνωση και η θεραπεία τους αποτελούν πρόκληση για τον παθολόγο-ογκολόγο.

Σκοπός: Η παρουσίαση τριών ενδιαφερόντων περιστατικών καρκίνου του πνεύμονα που διαγνώστηκαν με μεταστάσεις στο πάγκρεας και ο διαγνωστικός και θεραπευτικός αλγόριθμος αντιμετώπισης τους.

Μέθοδοι: Ανασκόπηση και περιγραφή των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών τριών (3) ασθενών με διάγνωση μικροκυτταρικού καρκίνου του πνεύμονα οι οποίοι εμφάνισαν δευτεροπαθή εντόπιση στο πάγκρεας.

Αποτελέσματα: Πρόκειται για τρεις ασθενείς με θετικό ιστορικό καπνίσματος, δυο άντρες (Α,Β) και μία γυναίκα (Γ). Οι ασθενείς διαγνώστηκαν σε ηλικίες 71 (Α), 60 (Β) και 67 (Γ) ετών αντίστοιχα με μικροκυτταρικό καρκίνο πνεύμονα. Οι ασθενείς Α, Β διαγνώστηκαν με περιορισμένης έκτασης νόσο αρχικά, ενώ η ασθενής Γ ήταν de novo μεταστατική. Κατά την πορεία της νόσου και τους απεικονιστικούς επανελέγχους εμφανίστηκαν πλήρως ασυμπτωματικές αλλοιώσεις στην περιοχή του παγκρέατος διαρκώς αυξανόμενες σε μέγεθος. Στους ασθενείς Α (μονήρης βλάβη) και Γ (δυο βλάβες) διενεργήθηκε ενδοσκοπικός υπέρηχος και ιστολογική ταυτοποίηση των βλαβών και ανεδείχθη η παρουσία μεταστατικής διήθησης του οργάνου. Στον ασθενή Β εκκρεμεί η βιοψία, ωστόσο τα επιμέρους μεταβολικά και μορφολογικά χαρακτηριστικά επιβεβαιώνουν την παρουσία δυο παγκρεατικών μεταστάσεων. Οι ασθενείς έλαβαν συνδυασμό ανοσοθεραπείας και χημειοθεραπείας, ενώ επί της παρούσης έχει καταλήξει ένας εξ αυτών (ασθενής Α). Ο μέσος χρόνος επιβίωσης από τη διάγνωση της παγκρεατικής νόσου ήταν 19 μήνες.

Συμπεράσματα: Η βελτίωση των απεικονιστικών μεθόδων οδηγεί σε μεγαλύτερη ευαισθησία όσον αφορά τη διάγνωση των παγκρεατικών μεταστάσεων από πρωτοπαθές μικροκυτταρικό καρκίνο πνεύμονα. Ωστόσο, η παρουσία τους συχνά συνοδεύεται από την ύπαρξη μεταστάσεων και σε άλλα όργανα. Η βιοψία και διάγνωση της βλάβης είναι απαραίτητο να γίνεται όσο το δυνατόν νωρίτερα και συνήθως συνοδεύεται από πτωχή πρόγνωση.

Abstract ID
AA-069

Συγγραφέας