Εισαγωγή: Το πλακώδες καρκίνωμα του πνεύμονα αποτελεί το 30% των NSCLC. Ένας ιδιαίτερος υποπληθυσμός είναι οι ασθενείς που υπερεκφράζουν το PD-L1 στα καρκινικά τους κύτταρα (CPS >/= 50%), κυρίως όσων αφορά στην επιλογή της βέλτιστης θεραπευτικής προσέγγισης, μονοθεραπεία με ανοσοθεραπεία ή συνδυασμός χημειο-ανοσοθεραπείας, και κατόπιν στους μηχανισμούς ανάπτυξης αντοχής στην ανοσοθεραπεία αλλά και στις επόμενες θεραπευτικές επιλογές.
Μέθοδοι/Παρουσίαση περιστατικού: Ασθενής 81 ετών διεγνώσθη με στάδιο IV καρκίνο πνεύμονα εκ πλακωδών κυττάρων με CPS score: 90%. Έλαβε Pembrolizumab σαν 1ης γραμμής θεραπεία για 15 κύκλους με καλή ανοχή, ενώ κατόπιν εμφάνισε πρόοδο νόσου με νεοεμφανιζόμενες πολλαπλές ηπατικές εστίες. Διενεργήθη βιοψία των νέων βλαβών από τις οποίες ανεδείχθη νευρονεδοκρινές καρκίνωμα από μεγάλα κύτταρα με πρωτοπαθή εστία τον πνεύμονα. Έλαβε 2ης γραμμής θεραπεία με Carboplatin/Etoposide για συνολικά 6 κύκλους με σταθεροποίηση της νόσου απεικονιστικά. Ο ασθενής όμως κλινικά, εμφάνισε ηπατική ανεπάρκεια και απεβιωσε 20 ήμερες κατόπιν της απόφασης για υποστηρικτική αγωγή.
Σκοπός: Η παράθεση του εν λόγω περιστατικού σκοπεύει στην ανάδειξη κύριων ζητημάτων που αφορούν στα πλακώδη νεοπλάσματα του πνεύμονα και ειδικότερα στους ασθενείς που τα νεοπλάσματά τους υπερεκφράζουν το PD-L1. H επιλογή της 1ης γραμμής θεραπείας (μονοθεραπεία ανοσοθεραπείας ή συνδυασμός με χημειοθεραπεία) και η σημασίας της ιστολογικής ταυτοποίησης των νεών βλαβών στους εν λόγω ασθενείς δεν είναι σαφώς οριζόμενα από τις εως τώρα κατευθυντήριες οδηγίες.
Αποτελέσματα/Συμπεράσματα: Η έκφραση του PD-L1, σε συνδυασμό με παράγοντες όπως το PS και οι συννοσηρότητες του ασθενούς είναι αυτά που θα καθορίσουν το θεραπευτικό πλάνο σε ασθενείς με πλακώδη καρκίνο πνεύμονα. Επίσης η βιοψία των νέων βλαβών επί πρόοδου νόσου αναδεικνύεται ως υψίσττης σημασίας για τη βέλτιστη περαιτέρω αντιμετώπιση της νόσου.
Εισαγωγή: Το πλακώδες καρκίνωμα του πνεύμονα αποτελεί το 30% των NSCLC. Ένας ιδιαίτερος υποπληθυσμός είναι οι ασθενείς που υπερεκφράζουν το PD-L1 στα καρκινικά τους κύτταρα (CPS >/= 50%), κυρίως όσων αφορά στην επιλογή της βέλτιστης θεραπευτικής προσέγγισης, μονοθεραπεία με ανοσοθεραπεία ή συνδυασμός χημειο-ανοσοθεραπείας, και κατόπιν στους μηχανισμούς ανάπτυξης αντοχής στην ανοσοθεραπεία αλλά και στις επόμενες θεραπευτικές επιλογές.
Μέθοδοι/Παρουσίαση περιστατικού: Ασθενής 81 ετών διεγνώσθη με στάδιο IV καρκίνο πνεύμονα εκ πλακωδών κυττάρων με CPS score: 90%. Έλαβε Pembrolizumab σαν 1ης γραμμής θεραπεία για 15 κύκλους με καλή ανοχή, ενώ κατόπιν εμφάνισε πρόοδο νόσου με νεοεμφανιζόμενες πολλαπλές ηπατικές εστίες. Διενεργήθη βιοψία των νέων βλαβών από τις οποίες ανεδείχθη νευρονεδοκρινές καρκίνωμα από μεγάλα κύτταρα με πρωτοπαθή εστία τον πνεύμονα. Έλαβε 2ης γραμμής θεραπεία με Carboplatin/Etoposide για συνολικά 6 κύκλους με σταθεροποίηση της νόσου απεικονιστικά. Ο ασθενής όμως κλινικά, εμφάνισε ηπατική ανεπάρκεια και απεβιωσε 20 ήμερες κατόπιν της απόφασης για υποστηρικτική αγωγή.
Σκοπός: Η παράθεση του εν λόγω περιστατικού σκοπεύει στην ανάδειξη κύριων ζητημάτων που αφορούν στα πλακώδη νεοπλάσματα του πνεύμονα και ειδικότερα στους ασθενείς που τα νεοπλάσματά τους υπερεκφράζουν το PD-L1. H επιλογή της 1ης γραμμής θεραπείας (μονοθεραπεία ανοσοθεραπείας ή συνδυασμός με χημειοθεραπεία) και η σημασίας της ιστολογικής ταυτοποίησης των νεών βλαβών στους εν λόγω ασθενείς δεν είναι σαφώς οριζόμενα από τις εως τώρα κατευθυντήριες οδηγίες.
Αποτελέσματα/Συμπεράσματα: Η έκφραση του PD-L1, σε συνδυασμό με παράγοντες όπως το PS και οι συννοσηρότητες του ασθενούς είναι αυτά που θα καθορίσουν το θεραπευτικό πλάνο σε ασθενείς με πλακώδη καρκίνο πνεύμονα. Επίσης η βιοψία των νέων βλαβών επί πρόοδου νόσου αναδεικνύεται ως υψίσττης σημασίας για τη βέλτιστη περαιτέρω αντιμετώπιση της νόσου.
- 6 προβολές
Abstract ID
AA-041
