PEMBROLIZUMAB-LENVATINIB ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΜΕΤΑΣΤΑΤΙΚΟ ΟΦΘΑΛΜΙΚΟ ΜΕΛΑΝΩΜΑ. ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΕΝΟΣ ΚΕΝΤΡΟΥ.

Εισαγωγή: Το οφθαλμικό μελάνωμα (ΟΜ) αποτελεί το συχνότερο ενδοοφθαλμικό νεόπλασμα των ενηλίκων. Οι αναστολείς των ογκογονιδίων BRAF/MEK και των ανοσολογικών σημείων ελέγχου έχουν αναβαθμίσει τη συστηματική θεραπεία του δερματικού, αλλά όχι και του οφθαλμικού μελανώματος. Στη μελέτη LEAP-004, συγχορήγηση του Pembrolizumab (αντι-PD-1), με τo Lenvatinib (TKI), σημείωσε ανταπόκριση σε 21% των ασθενών με μεταστατικό μελανωμα δέρματος. Ωστόσο, τα υπάρχοντα δεδομένα για την εφαρμογή του συνδυασμού στο ΟΜ είναι περιορισμένα.

Σκοπός: Διερεύνηση της ανοχής και της αποτελεσματικότητας του συνδυασμού Pembrolizumab-Lenvatinib στο μεταστατικό ΟΜ.

Μέθοδοι: Στο διάστημα 2021-2023, τρεις γυναίκες ασθενείς, κατά μέσο όρο 57 ετών, έλαβαν θεραπεία με Pembrolizumab (200mg iv ανά 3 εβδομάδες) και Lenvatinib (20mg po καθημερινά). Είχε προηγηθεί ολοκλήρωση των εγκεκριμένων θεραπειών (Ιpilimumab,Nivolumab, Pembrolizumab, Deticene, εμβολισμός ηπατικών εστιών), ενώ οι ασθενείς είχαν παρουσιάσει πρόοδο νόσου. Δύο ασθενείς είχαν ηπατικές μεταστάσεις και 2 πνευμονικές και λεμφαδενικές μεταστάσεις. Η LDH ήταν παθολογική σε μία ασθενή.

Αποτελέσματα: Η πρώτη ασθενής, κατόπιν 2 κύκλων θεραπείας με το συνδυασμό, βελτιώθηκε κλινικά. Ωστόσο, η γενική της κατάσταση επιδεινώθηκε εντός εννέα εβδομάδων από την έναρξη της θεραπείας.

H δεύτερη ασθενής έλαβε τον παραπάνω συνδυασμό στην 4ης γραμμή, με ανταπόκριση των ηπατικών εστιών και κλινική βελτίωση εντός 12 εβδομάδων. Η θεραπεία διακόπηκε μετά τον 9ο κύκλο λόγω grade 3 γαστρεντερικής τοξικότητας, ενώ η νόσος παρέμενε στάσιμη. Λόγω ακόλουθης προόδου νόσου, η ασθενής ετέθη σε θεραπεία με niraparib, δεδομένης της απώλειας ετεροζυγωτίας που διαπιστώθηκε σε Next Generation Sequencing.

Η τρίτη ασθενής λαμβάνει το συνδυασμό με καλή ανοχή και παρουσιάζει στασιμότητα νόσου. Καθώς είναι η μόνη ασθενής με θετικό αντιγόνο ιστοσυμβατότητας HLA-A*02:01, επί υποτροπής θα λάβει θεραπεία με TEBENTAFUSP.

Μεταβολές αρτηριακής πίεσης Grade 1 και διάρροια Grade 2 ήταν οι κύριες τοξικότητες που παρατηρήθηκαν στις τρεις ασθενείς.

Συμπεράσματα: Παρά τον μικρό αριθμό ασθενών, φαίνεται ότι ο συνδυασμός Pembrolizumab-Lenvatinib, αποτελεί μια καλώς ανεκτή και αποτελεσματική θεραπευτική επιλογή στο μεταστατικό ΟΜ.

Abstract ID
AA-056

Συγγραφέας