Εισαγωγή: Η χρήση των ανοσοθεραπευτικών μονοκλωνικών αντισωμάτων (immune checkpoint inhibitors) στις κακοήθειες του ανώτερου πεπτικού αποτελεί ταχέως εξελισσόμενο πεδίο έρευνας. Οι σχετικές τυχαιοποιημένες μελέτες που έχουν πρόσφατα δημοσιευθεί, εξετάζουν την χορήγηση της ανοσοθεραπείας τόσο σε πλακώδη όσο και σε αδενικά καρκινώματα του ανώτερου πεπτικού.

Σκοπός: Η συστηματική ανασκόπηση των δεδομένων από τυχαιοποιημένες μελέτες, επί της χορήγησης μονοκλωνικών αντισωμάτων με ανοσοθεραπευτική δράση, στις προχωρημένες κακοήθειες του ανώτερου πεπτικού, και συσχέτιση των αποτελεσμάτων με την ιστολογική διαφοροποίηση, πλακώδη ή αδενική.

Μέθοδος: Συστηματική ανασκόπηση βιβλιογραφίας και μετα-ανάλυση.

Αποτελέσματα: Από τις μελέτες ATTRACTION-4, Checkmate 649, KEYNOTE-062, KEYNOTE-590, φαίνεται ότι οι ασθενείς με αδενοκαρκινώματα του ανώτερου πεπτικού επωφελούνται από την προσθήκη ανοσοθεραπείας με nivolumab και pembrolizumab στην χημειοθεραπεία πρώτης γραμμής, με παράταση της συνολικής τους επιβίωσης κατά 17% (ΗR 0.83 95% CI 0.76-0.90, χωρίς ετερογένεια Ι2=0%), και της ελεύθερης προόδου νόσου επιβίωσης κατά 24% (ΗR 0.76 95% CI 0.70-0.83, χωρίς ετερογένεια Ι2=18%). Αντίθετα, η ανοσοθεραπεία δε φαίνεται να υπερτερεί στη δεύτερη γραμμή σε σχέση με την καθιερωμένη χημειοθεραπεία των γαστροοισοφαγικών αδενοκαρκινωμάτων. Όσον αφορά τα πλακώδη καρκινώματα του ανώτερου πεπτικού, κατόπιν μετανάλυσης των μελετών ATTRACTION-3, ESCORT, KEYNOTE-181, διαπιστώσαμε ότι τα πλακώδη καρκινώματα του ανώτερου πεπτικού έχουν όφελος στη συνολική επιβίωση από την ανοσοθεραπεία δεύτερης γραμμής με nivolumab, camrelizumab και pembrolizumab, σε σύγκριση με την χημειοθεραπεία, (ΗR 0,64 95% CI 0.51-0,79, χωρίς ετερογένεια Ι2=0%).

Συμπεράσματα: Τα ανωτέρω δεδομένα είναι ενδεικτικά της σημασίας της ιστολογικής διαφοροποίησης στην αναμενόμενη ανταπόκριση από την ανοσοθεραπεία, και αποτελούν ιδιαίτερα σημαντικό υπόβαθρο για μελλοντική έρευνα.

 

 

ΑΑ51

Συγγραφέας