ΜΕΛΑΝΩΜΑ ΚΑΙ ΣΑΡΚΟΕΙΔΩΣΗ: Η ΚΛΙΝΙΚΗ ΜΑΣ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΚΑΙ Η ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΗ ΤΗΣ ΣΤΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ

Εισαγωγή

Η σαρκοείδωση συσχετίζεται με πολλούς συμπαγείς όγκους, συμπεριλαμβανομένου του κακοήθους μελανώματος. Η ανάπτυξή της έχει συνδεθεί με τη χρήση ανοσοθεραπείας ή BRAF/MEK αναστολέων ενώ έχει επίσης παρατηρηθεί και σε ασθενείς που δεν ελάμβαναν καμία συστηματική αγωγή. Η σαρκοείδωση απεικονιστικά μπορεί να μιμηθεί μεταστατική διήθηση, ιδιαίτερα στους πνεύμονες και το μεσοθωράκιο, δημιουργώντας συχνά πρόβλημα στη διαφορική διάγνωση.

Σκοπός

Η καταγραφή περιστατικών με ανάπτυξη σαρκοείδωσης σε έδαφος γνωστού μελανώματος και η ανάδειξη της σημασίας της σωστής διαφορικής διάγνωσης πριν την έναρξη οποιασδήποτε συστηματικής θεραπείας.

Μέθοδοι

Για τη μελέτη μας αυτή, καταγράψαμε τις περιπτώσεις εμφάνισης σαρκοείδωσης επί του συνολικού αριθμού των ασθενών με μελάνωμα που απευθύνθηκαν στην κλινική μας για το χρονικό διάστημα Ιούνιος 2015-Ιούλιος 2020. Ο αρχικός εντοπισμός ύποπτων βλαβών είχε γίνει με απεικονιστικές μεθόδους, όπως υπολογιστική τομογραφία (CT scan) και τομογραφία εκπομπής ποζιτρονίων με τη χρήση ραδιοσημασμένης φθοριωμένης γλυκόζης (18 FDG PET/CT scan). Η διάγνωση σαρκοείδωσης ετέθη με διενέργεια βρογχοσκόπησης και λήψη βιοπτικού υλικού με τη βοήθεια ενδοβρογχικού υπερήχου.

Αποτελέσματα

Συνολικά κατεγράφησαν 133 ασθενείς με κακόηθες μελάνωμα. Εξ αυτών οι 85 (64%) δεν ελάμβαναν καμία συστηματική αγωγή. Οι 24 (18%) βρίσκονταν υπό BRAF/MEK αναστολέα. Κατεγράφησαν 2 περιπτώσεις πνευμονικής σαρκοείδωσης (1,5 % επί του συνολικού πληθυσμού). Στην πρώτη περίπτωση, όπου είχαμε λήψη θεραπείας με vemurafenib/cobimetinib για μεταστατική νόσο, χρειάστηκε έναρξη αγωγής με υδροξυχλωροκίνη και πρεδνιζόνη. Μέχρι τώρα δεν έχει απαιτηθεί διακοπή της αντινεοπλασματικής θεραπείας. Ο δεύτερος ασθενής, με μελάνωμα αρχικού σταδίου, βρισκόταν υπό στενή παρακολούθηση, άνευ φαρμακευτικού χειρισμού τόσο για την κακοήθη νόσο του όσο και για τη μετέπειτα διαγνωσθείσα σαρκοείδωση. Παραμένει ελεύθερος νόσου μέχρι σήμερα.

Συμπεράσματα

Η σαρκοείδωση μπορεί να διαγνωστεί σε ασθενείς με μελάνωμα ανεξαρτήτως αν λαμβάνουν ή όχι συστηματική αντινεοπλασματική αγωγή, υποδηλώνοντας κοινούς παθογενετικούς μηχανισμούς. Με δεδομένο ότι μπορεί να μιμηθεί μεταστατική νόσο, είναι εξέχουσας σημασίας η ιστολογική επιβεβαίωση με βιοψία πριν την έναρξη οποιασδήποτε θεραπευτικής παρέμβασης.