ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΙΕΣ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΕΙΣ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ ΜΕΤΑΣΤΑΤΙΚΟ ΜΕΛΑΝΩΜΑ ΥΠΟ ΑΝΟΣΟΘΕΡΑΠΕΙΑ

Εισαγωγή:η χρήση των ανοσοθεραπευτικών παραγόντων (anti PD-1 και anti CTLA4) στην αντιμετώπιση διαφόρων κακοηθειών έχει επιφέρει σημαντικές αλλαγές στη διαχείριση της νόσου, αυξάνοντας το ελεύθερο υποτροπής διάστημα (ΕΥΔ) και τη συνολική επιβίωση (ΣΕ). Ωστόσο τα δεδομένα για ασθενείς με μακροχρόνιες ανταποκρίσεις είναι περιορισμένα. Σκοπός:καταγραφή και ανάλυση ασθενών με μεταστατικό μελάνωμα (μΜ) που έλαβαν ανοσοθεραπεία (ΑΝΘ) για τουλάχιστον 24 μήνες χωρίς πρόοδο νόσου . Μέθοδοι:κατά το χρονικό διάστημα 2014-2020 έλαβαν ΑΝΘ σε οιαδήποτε γραμμή θεραπείας, 101 ασθενείς με μΜ (σταδίου ΙV). Από αυτούς, 17 ασθενείς (16,8%) έλαβαν ΑΝΘ με τον ίδιο παράγοντα, χωρίς πρόοδο νόσου για τουλάχιστον 24 μήνες. Οι ασθενείς αυτοί αναλύθηκαν ως προς το ελεύθερο υποτροπής διάστημα (ΕΥΔ) , τη συνολική επιβίωση (ΣΕ),το θεραπευτικό παράγοντα, τη γραμμή θεραπείας και την τοξικότητα. Αποτελέσματα:οι 17 ασθενείς που αναλύθηκαν είχαν διάμεσο ΕΥΔ 38 μήνες (28 έως 85+ μήνες) και διάμεση ΣΕ 44 μήνες (28-97+). 10 ήταν άνδρες με διάμεση ηλικία 61,5 έτη (35-77) και 7 γυναίκες με διάμεση ηλικία 45 έτη (39- 67). Δεκαπέντε είχαν διαγνωσθεί με δερματικό μελάνωμα,1 εγκεφάλου και 1 με βλεννογονικό μελάνωμα. Οκτώ ήταν B-RAF θετικοί και 1 ήταν c-kit θετικός.Δεκατρείς είχαν σπλαχνικές εντοπίσεις εκ των οποίων οι 10 είχαν παθολογική LDH στην έναρξη της θεραπείας. Pebrolizumab έλαβαν 9 ασθενείς, Nivolumab 4,Ipilimumab 2 και συνδυασμό Ιpilimumab/Nivolumab 2. Σαν 1η γραμμή έλαβαν ανοσοθεραπεία 6 ασθενείς (ομάδα Α), σαν 2η 6 (ομάδα Β) και άλλοι 5 πέραν της 2ης γραμμής (ομάδα Γ). Τέσσερις ασθενείς της ομάδας Α έλαβαν Pebrolizumab και 2 συνδυασμό Ιpilimumab/Nivolumab με διάμεσο ΕΥΔ 33,5 μήνες (28-60+) και διάμεση ΣΕ 35 μήνες (28-60+). Στην ομάδα Β, 2 ασθενείς έλαβαν Pebrolizumab, 2 έλαβαν Ipilimumab και 2 Nivolumab με διάμεσο ΕΥΔ 40 μήνες (29-85+) και διάμεση ΣΕ 58,5 μήνες (32-97+). Στην ομάδα Γ, 3 έλαβαν Pebrolizumab, 1 συνδυασμό Ιpilimumab/Nivolumab και 1 Nivolumab με διάμεσο ΕΥΔ 38 (31-82+) και διάμεση ΣΕ 38 μήνες (31-82+). 11/17 ασθενείς πέτυχαν πλήρη ύφεση με διάμεσο ΕΥΔ 41 μήνες (28-85+) και διάμεση ΣΕ 60 μήνες (30-97+), 3 μερική ύφεση με ΕΥΔ 29 μήνες και ΣΕ 32+ μήνες και 3 σταθεροποίηση της νόσου με διάμεσο ΕΥΔ 32 μήνες (31-38) και διάμεση ΣΕ 43 μήνες (43-56). Χωρίς υποτροπή της νόσου συνεχίζουν ΑΝΘ 4/6 ασθενείς της ομάδας Α, 2 της ομάδα Β και 2 της ομάδας Γ. Συνεχίζουν ΑΝΘ πέραν των 5 ετών χωρίς υποτροπή 3 ασθενείς. 9/17 ασθενείς εμφάνισαν δερματολογικές τοξικότητες βαθμού Ι και ΙΙ, 2 υποφυσίτιδα ενώ 1 εμφάνισε γαστρεντερολογική τοξικότητα βαθμού ΙΙΙ. Συμπεράσματα: Οι ανοσοθεραπευτικοί παράγοντες μόνοι τους ή σε συνδυασμό φαίνεται ότι μπορούν να δώσουν μακροχρόνιες επιβιώσεις σε ένα ικανό ποσοστό. Το 16,8 % των ασθενών συνεχίζει την ΑΝΘ και πέραν της διετίας εκ των οποίων το 77 % δεν έχει υποτροπιάσει και πιθανώς ανήκει στην υποομάδα των ασθενών που ''δυνητικά'' ιάται.