Διάρκεια χορήγησης θεραπείας με Trastuzumab σε ασθενείς με μεταστατικό καρκίνωμα του μαστού και πλήρη απεικονιστική ανταπόκριση

Εισαγωγή: Η θεραπεία με Trastuzumab αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της αντιμετώπισης του Her-2 θετικού καρκίνου του μαστού, μετατρέποντάς τον πλέον σε χρόνια νόσο. Μετά το συνδυασμό με χημειοθεραπεία, είναι αποδεδειγμένη ηαποτελεσματικότητα της συνέχισης με Trastuzumab. Προς το παρόν δεν υπάρχουν δεδομένα για τη διάρκεια συνέχισης της θεραπείας με Trastuzumab σε ασθενείς μετά από πλήρη απεικονιστική ανταπόκριση. Την παρούσα εργασία παρουσιάζουμε την εμπειρία του κέντρου μας με ασθενείς που εμφάνισαν πλήρη απεικονιστική ανταπόκριση και διέκοψαν ή συνέχισαν τη θεραπεία τους με Trastuzumab.

Μέθοδος: Μελετήθηκαν αναδρομικά 8 ασθενείς της Β’ Ογκολογικής Κλινικής του Metropolitan με μεταστατικό, Her-2 θετικό καρκίνο του μαστού που εμφάνισαν πλήρη απεικονιστική ανταπόκριση μετά τη χορήγηση χημειοθεραπείας με Trastuzumab και συνέχιση μονοθεραπείας με Trastuzumab με ή χωρίς τη χορήγηση σύγχρονης ορμονοθεραπείας. Ακτινοθεραπεία εγκεφάλου και παρηγορική ακτινοθεραπεία σε οστικές μεταστάσεις ήταν επιτρεπτή υπό την προϋπόθεση πλήρους ανταπόκρισης σε σπλαχνικές μεταστάσεις.

Αποτελέσματα: Μέχρι την καταληκτική ημερομηνία ελέγχου, τον 12/2016 6 ασθενείς είχαν διακόψει τη θεραπεία συντήρησης με Trastuzumab, ενώ 2 συνέχιζαν τη χορήγηση. Από τους 6 αυτούς ασθενείς, οι 5 παρουσίασαν πρόοδο νόσου (84%) (3 Her-2 Luminal, 2 Her-2 enriched). Από τους Her-2 luminal, μία ασθενής είχε διακόψει και την ορμονοθεραπεία. Από τις ασθενείς που συνέχισαν τη θεραπεία τους, μία εμφάνισε υποτροπή (50%). Ο διάμεσος χρόνος μέχρι την υποτροπή μετά τη διακοπή της θεραπείας ήταν 20.2 μήνες. Μία ασθενής διέκοψε τη θεραπεία της λόγω έκπτωσης του κλάσματος εξώθησης της αριστερής κοιλίας.

Συμπέρασμα: Η συγκεκριμένη μελέτη προσπαθεί να δώσει κάποια αρχικά στοιχεία ορισμού της διάρκειας θεραπείας με Trastuzumab μετά την πλήρη απεικονιστική ανταπόκριση της σπλαχνικής νόσου. Τα στοιχεία αναδεικνύουν ότι η διακοπή της χορήγησης Trastuzumab με ή χωρίς ορμονοθεραπεία, αυξάνει τον κίνδυνο υποτροπής. Ο ορισμός της βέλτιστης διάρκειας θεραπείας με Trastuzumab, στις ασθενείς με πλήρη απεικονιστική ανταπόκριση της σπλαχνικής νόσου, αποτελεί επιτακτική ανάγκη για μεγαλύτερες κλινικές μελέτες.