ΣΥΝΕΧΙΖΟΜΕΝΗ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΜΕ ΜΕΤΑΣΤΑΤΙΚΟ ΑΔΕΝΟΚΑΡΚΙΝΩΜΑ ΠΝΕΥΜΟΝΑ ΜΕ ΛΕΠΤΟΜΗΝΙΓΓΙΚΕΣ ΜΕΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ROS-1 +ΝΟΣΟ ΜΕ ΔΙΑΔΟΧΙΚΗ ΧΡΗΣΗ ΧΗΜΕΙΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΝΑΣΤΟΛΕΩΝ ΤΥΡΟΣΙΝΙΚΗΣ ΚΙΝΑΣΗΣ ΓΙΑ ΕΞΙ ΕΤΗ

Εισαγωγή- Σκοπός: Η ανακάλυψη στοχεύουσων θεραπειών για ασθενείς με μεταστατικό αδενοκαρκίνωμα πνεύμονα (mNSCLC) και οδηγές μεταλλάξεις έχει αυξήσει θεαματικά το προσδόκιμο επιβίωσης αυτών των ασθενών.-Παρουσιάζουμε την 6ετή επιβίωση γυναίκας με ανακάλυψη ROS-1 αντιμετάθεσης στην πορεία της νόσου και λεπτομηνιγγικές μεταστάσεις. Μέθοδος- Αποτελέσματα: Πριν από 6 έτη και σε ηλικία 47 ετών, γυναίκα διαγνώσθηκε με αδενικού τύπου mNSCLC, λόγω πλευριτικής συλλογής, με EGFR/ALK αρνητική νόσο και πνευμονική εμβολή. Έλαβε 6 κύκλους Pemetrexed/ Carboplatin με απεικονιστική ανταπόκριση. Μετά από 8 μήνες λόγω αύξησης αριθμού και διαστάσεων όζων πνεύμονος έλαβε Pemetrexed- Nivolumab- Pemetrexed/ Carboplatin/ Bevacizumab διαδοχικά, λόγω ενδοθωρακικής προόδου νόσου. Με την εμφάνιση οστικών μεταστάσεων 37 μήνες από τη διάγνωση, έλαβε Pemetrexed- Nab Paclitaxel και διφωσφονικά μέχρι την εμφάνιση και εγκεφαλικών μεταστάσεων, λεπτομηνιγγικής διασποράς και επιδείνωσης ενδοθωρακικής και οστικής νόσου, με επανεμφάνιση πλευριτικής συλλογής. Σε βιοψία νέου υπερκλείδιου λεμφαδένα έγινε πλήρης μοριακός έλεγχος που ανέδειξε ROS-1 αναδιάταξη. Υπεβλήθη σε ολοκρανιακή ακτινοθεραπεία εγκεφάλου και στη συνέχεια, 47 μήνες  συνολικά μετά την αρχική διάγνωση,  ξεκίνησε θεραπεία με Crizotinib και Denosumab  παράλληλα με ενδορραχιαίες εγχύσεις μεθοτρεξάτης για 6 εβδομάδες. Δέκα μήνες μετά,  λόγω εμφάνισης μεταστάσεων ιστολογικά επιβεβαιωμένων στο μαστό και στο ενδομήτριο, και ενδοθωρακικής επιδείνωσης, ξεκίνησε αγωγή με Lorlatinib. Παρατηρήθηκε παροδικά ηπατοτοξικότητα και υπερτριγλυκεριδαιμία grade3,με αποκατάσταση με μείωση της δόσης. 16 μήνες μετά την έναρξη του Lorlatinib ως 8^ης γραμμής θεραπεία, η ασθενής παρουσιάζει εξαιρετικό κλινικό και απεικονιστικό όφελος. Συζήτηση- Συμπεράσματα: Οι νέες στοχεύουσες θεραπείες στο  mNSCLC και η διαδοχική χρήση τους ακόμα και σε ασθενείς με λεπτομηνιγγική διασπορά αλλά και μετά από πολλαπλές γραμμές χημειοθεραπείας, οδηγεί σε παράταση της επιβίωσης. Η ασθενής ζει με ανταπόκριση 16 μηνών στην τρέχουσα θεραπεία με Lorlatinib, 6 έτη από τη διάγνωση, ξεπερνώντας τον μέσο όρο της ολικής επιβίωσης των 10,2 μηνών με τη θεραπεία με Lorlatinib στη διεθνή βιβλιογραφία.