Εισαγωγή: Η ανοσοθεραπεία έχει θέση στη δεύτερη και σε επόμενη γραμμή θεραπείας ασθενών με μη μικροκυτταρικό καρκίνο πνεύμονα που δεν έλαβαν ανοσοθεραπεία στην πρώτη γραμμή. Παρά την καλή αποτελεσματικότητα, υπάρχει μια σημαντική υποομάδα που δεν ανταποκρίνεται ή η ανταπόκριση αυτή δεν διαρκεί. Έχουν γίνει πολλές προσπάθειες προσδιορισμού προβλεπτικών δεικτών ανταπόκρισης στην ανοσοθεραπεία.

Σκοπός: Σκοπός της μελέτης ήταν να μελετηθεί κατά πόσο η τοξικότητα από την ανοσοθεραπεία σχετίζεται με την αποτελεσματικότητά της.

Μέθοδοι: Έγινε αναδρομική ανάλυση ασθενών με μη μικροκυτταρικό καρκίνο πνεύμονα που έλαβαν ανοσοθεραπεία δεύτερης ή επόμενης γραμμής στο νοσοκομείο μας από 01/2017 – 01/2020. Πέρα από τα δημογραφικά χαρακτηριστικά, καταγράφηκαν δεδομένα σχετικά με την αποτελεσματικότητα και την τοξικότητα της ανοσοθεραπείας.

Αποτελέσματα: Στην ανάλυση συμπεριλήφθησαν συνολικά 196 ασθενείς. Ανεπιθύμητες ενέργειες σχετιζόμενες με την ανοσοθεραπεία παρατηρήθηκαν στο 32,1% αυτών, συχνότερα δερματική τοξικότητα (29%) και υποθυρεοειδισμός (27,4%). Τοξικότητα βαθμού ≥ 3 παρουσίασε το 9,5%. Θεραπεία με κορτικοστεροειδή έλαβε το 31,7% όσων εμφάνισαν τοξικότητα, ενώ στο 14,3% αυτών απαιτήθηκε οριστική διακοπή της ανοσοθεραπείας. Η εμφάνιση τοξικότητας οποιουδήποτε βαθμού φάνηκε να σχετίζεται με παράταση τόσο του διαστήματος ελεύθερου πρόοδου νόσου (13 vs. 3 μήνες, p<0,001) όσο και της διάρκειας ανταπόκρισης (not reached vs. 8 μήνες, p=0,003). Από την άλλη, το είδος και ο βαθμός τοξικότητας, η ανάγκη παύσης ή διακοπής της θεραπείας καθώς και η λήψη κορτικοστεροειδών δεν βρέθηκε να σχετίζονται με την αποτελεσματικότητα της ανοσοθεραπείας (p>0,05).

Συμπεράσματα: Σύμφωνα με την παρούσα μελέτη, η εμφάνιση τοξικότητας από την ανοσοθεραπεία σχετίζεται με παρατεταμένο διάστημα ελεύθερο πρόοδου νόσου και παρατεταμένη διάρκεια ανταπόκρισης, ενώ το είδος της, ο βαθμός της, η παύση ή διακοπή της θεραπείας και η λήψη κορτικοστεροειδών δεν φαίνεται να επηρεάζουν το θεραπευτικό αποτέλεσμα.

ΑΑ36

Συγγραφέας