ΜΕΛΕΤΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΤΩΝ ΓΟΝΙΔΙΩΝ EGFR, BRAF,KRAS, ALK ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ PD-L1 ΣΕ ΣΕΙΡΑ ΜΗ ΜΙΚΡΟΚΥΤΤΑΡΙΚΩΝ ΚΑΡΚΙΝΩΜΑΤΩΝ ΠΝΕΥΜΟΝΑ ΕΝΟΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟΥ ΤΡΙΤΟΒΑΘΜΙΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ

Εισαγωγή Ο μοριακός έλεγχος έχει επιτρέψει την εφαρμογή στοχευμένων θεραπειών στο καρκίνωμα πνεύμονα.

Μέθοδοι Συλλέχθηκαν 833 ασθενείς με καρκίνωμα πνεύμονα από Ιανουάριο 2010 έως Σεπτέμβριο 2021 στο Π.Γ.Ν. «Αττικόν». Εξαιρέθηκαν ασθενείς με μικροκυτταρικό καρκίνωμα πνεύμονα, χωρίς γνωστή ιστολογία, και με μεταστάσεις στον πνεύμονα, οπότε στη μελέτη συμπεριλήφθηκαν 718 ασθενείς με μη μικροκυτταρικό καρκίνωμα πνεύμονα (ΜΜΚΠ). Καταγράφηκε η κατάσταση των γονιδίων EGFR, KRAS, BRAF και ALK, καθώς και η έκφραση PD-L1 (TPS) και συσχετίσθηκαν με κλινικοπαθολογοανατομικές παραμέτρους.

Σκοπός Καθώς η εθνικότητα μπορεί να επιδρά στο προφίλ μεταλλάξεων των όγκων, αναζητήθηκαν γονίδια που είχαν αναλυθεί σε ασθενείς ελληνικής εθνικότητας με ΜΜΚΠ.

Αποτελέσματα Οι περισσότεροι ασθενείς ήταν άνδρες (72.1%), με μέση ηλικία 67 έτη (ελάχιστο 34, μέγιστο 93). 126 ασθενείς (17.7% του δείγματος) έφεραν μεταλλάξεις. 59 ασθενείς (8.4% από 700) έφεραν μεταλλάξεις EGFR, με συχνότερες τις E19del (5.4%). 61 ασθενείς (34.7% από 176) είχαν μεταλλάξεις KRAS, με συχνότερη την G12C (13.6%). Μόνο 6 από 358 ασθενείς που είχαν ελεγχθεί για μεταλλάξεις BRAF έφεραν τη μετάλλαξη V600E (1.7%). 4 από 482 ασθενείς (0.8%) έφεραν ανασυνδυασμό ALK. Από 379 ασθενείς που είχε υπολογιστεί το PD-L1 TPS, 162 (42.7%) είχαν TPS <1%, 141 (37.2%) TPS 1-49% και 76 (20.1%) TPS ≥50%. Οι περισσότερες μεταλλάξεις παρατηρήθηκαν σε μη πλακώδη ιστολογία (19.2% vs. 6.2%, p=0.003) και στο γυναικείο φύλο (28.8% vs.13.4%,p<0.001). Η ηλικία δε συσχετίσθηκε στατιστικά σημαντικά με μεταλλάξεις. Οι μεταλλάξεις EGFR ήταν συχνότερες στις γυναίκες (20% vs. 4%, p<0.001) και στους μη καπνιστές (30.8% vs. 0.9% ή 5.6% σε καπνιστές ή πρώην καπνιστές, αντίστοιχα, p<0.001). Μεταλλάξεις KRAS ανιχνεύονταν συχνότερα στα χειρουργικά παρασκευάσματα (50.8% vs. 25.9% στις βιοψίες, p<0.05). Η μετάλλαξη V600E στο BRAF συσχετίσθηκε με υψηλό βαθμό διαφοροποίησης (18.2% vs. 1.1% στο χαμηλό βαθμό διαφοροποίησης, p<0.001).

Συμπεράσματα Είναι αναγκαία η διεξαγωγή περαιτέρω μελέτης της προγνωστικής σημασίας των ήδη γνωστών και νέων γονιδίων στόχων στον ελληνικό πληθυσμό με ΜΜΚΠ.