ΠΡΟΦΥΛΑΚΤΙΚΗ ΑΚΤΙΝΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΜΙΚΡΟΚΥΤΤΑΡΙΚΟ ΚΑΡΚΙΝΟ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΟΝΑ: Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ IMRT ΜΕ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΙΠΠΟΚΑΜΠΟΥ.

Εισαγωγή: Η προφυλακτική ακτινοβολία εγκεφάλου (PCI) σε ασθενείς με μικροκυτταρικό καρκίνο πνεύμονα (SCLC), μειώνει τις μεταστάσεις στον εγκέφαλο και βελτιώνει την επιβίωση. Προκαλεί όμως απώτερες διαταραχές στην μνήμη και άλλες γνωσιακές λειτουργίες. Η προστασία του ιππόκαμπου με μείωση της χορηγούμενης δόσης ακτινοβολίας έχει σαν στόχο την μείωση των νευρογνωσιακών διαταραχών.

Σκοπός: Εκτίμηση της αποτελεσματικότητας της σύγχρονης τεχνικής IMRT με προστασία του ιππόκαμπου στην οξεία/απώτερη νευρολογική τοξικότητα, την ποιότητα ζωής των ασθενών, τον κίνδυνο υποτροπής στον εγκέφαλο και την επιβίωση.

Ασθενείς–Μέθοδοι: Η ομάδα μας αντιμετώπισε 16 ασθενείς με SCLC. Η διάμεση ηλικία ήταν 58 έτη, 5 ασθενείς ήταν γυναίκες και 11 είχαν περιορισμένη νόσο. Ασθενείς με περιορισμένη νόσο αντιμετωπίσθηκαν με ακτινοθεραπεία στο θώρακα ταυτόχρονα με χημειοθεραπεία και PCI ενώ ασθενείς με εκτεταμένη νόσο υποβλήθηκαν σε χημειοθεραπεία, ανοσοθεραπεία και PCI εφόσον εμφάνισαν ικανοποιητική ανταπόκριση. Η ακτινοθεραπεία σχεδιάσθηκε με τεχνική IMRT (6 ασθενείς) και VMAT (10 ασθενείς), περιέλαβε ολόκληρο τον εγκέφαλο και χορηγήθηκε δόση 30Gy σε 10 συνεδρίες. Η μέση δόση στον ιππόκαμπο ήταν <10Gy και η μέγιστη 16-18Gy.

Αποτελέσματα: Με διάμεσο διάστημα παρακολούθησης 29 μήνες, 3 ασθενείς εμφάνισαν υποτροπή στον εγκέφαλο 9, 11 και 17 μήνες μετά την PCI; ένας ανέπτυξε 2 μικρές βλάβες στην παρεγκεφαλίδα, ο δεύτερος λεπτομηνιγγική νόσο και ο τρίτος μία βλάβη στην περιιπποκαμπική περιοχή και 3 στον λοιπό εγκέφαλο. Η διάμεση ελεύθερη νόσου (DFS) και συνολική επιβίωση (OS) ήταν 8 και 27 μήνες αντίστοιχα. Χρησιμοποιώντας το EORTC QLQ-C30 Questionnaire και το Selective Reminding Test διαπιστώσαμε μέτρια έκπτωση στην πρόσφατη μνήμη σε 3/16 ασθενείς στους 6 μήνες και 3/11 στους 24 μήνες, χωρίς σημαντική επίπτωση στην ποιότητα της ζωής τους.

Συμπεράσματα: Η προφυλακτική ακτινοβόληση του εγκεφάλου με προστασία του ιππόκαμπου προσφέρει όφελος στην γνωσιακή λειτουργία των ασθενών, δεν αυξάνει τον κίνδυνο υποτροπής στον εγκέφαλο ενώ δεν έχει αρνητική επίπτωση στην ποιότητα της ζωής των ασθενών ούτε στην επιβίωση.