Οστεοειδές οστέωμα ή χρόνια σκληρυντική οστεομυελίτιδα Garre; Εμμένων άλγος έπειτα από αρχικό θερμοκαυτηριασμό βλάβης εγγύς μηριαίου.

Εισαγωγή: Η διαφορική διάγνωση μεταξύ χρόνιας σκληρυντικής οστεομυελίτιδας Garre (ΧΣΟ) και οστεοειδούς οστεώματος (ΟΟ) είναι εξαιρετικά απαιτητική. Η δυσκολία έγκειται στο γεγονός πως τόσο η κλινική όσο και η ακτινολογική εικόνα είναι παρόμοιες. Επιπλέον, ο εργαστηριακός έλεγχος είναι μη καταληκτικός, καθώς στην οστεομυελίτιδα Garre οι δείκτες φλεγμονής και οι καλλιέργειες είναι συνήθως αρνητικές.

Σκοπός: Παρουσίαση ενός σπάνιου περιστατικού και επισήμανση της ανάγκης για προσεκτική διαφοροδιαγνωστική προσέγγιση σε οστικές αλλοιώσεις σε εφήβους.

Περιστατικό: Θήλυ 20 ετών προσήλθε στα εξωτερικά ιατρεία αιτιώμενη χρόνιο άλγος στην δεξιά κατ’ ισχίου άρθρωση με τακτικές εξάρσεις του πόνου. Η συμπτωματολογία ξεκίνησε προ επταετίας, όπου έπειτα από διερεύνηση και διενέργεια μαγνητικής τομογραφίας στην δεξιά κατ’ ισχίου άρθρωση ανευρέθει εστιακή βλάβη εγγύς μηριαίου με συνοδό διάχυτο οστικό οίδημα. Η βλάβη θεωρήθηκε ΟΟ και πραγματοποιήθηκε διαδερμικός θερμοκαυτηριασμός της βλάβης.  Εντός εξαμήνου και λόγω εμμονής της συμπτωματολογίας, έπειτα από ανάδειξη υπολλειματικής νόσου σε νέα μαγνητική τομογραφία, η ασθενής υποβλήθηκε εκ νέου σε δεύτερο θερμοκαυτηριασμό. Καθώς δεν ακολούθησε ύφεση του άλγους, συστάθηκε από τους θεράποντες ιατρούς ο χειρουργικός καθαρισμός της βλάβης αφού πρώτα όμως ολοκληρωθεί η ανάπτυξη, και η ασθενής παραπέμφθηκε σε ιατρείο πόνου. Μετά το πέρας της ανάπτυξης, υποβλήθηκε σε καθαρισμό της εστιακής βλάβης υπό ακτινοσκόπηση χωρίς όμως βελτίωση της συμπτωματολογίας. Λόγω των προηγούμενων θεραπευτικών αποτυχιών, και καθώς η κλινική και ακτινολογική εικόνα συνηγορούσε υπέρ ΧΣΟ, πραγματοποιήθηκε  ενδελεχής χειρουργικός καθαρισμός της βλάβης μέσω οστικού παραθύρου και συμπλήρωση του κενού με θειικό ασβέστιο με βανκομυκίνη. Σε δύο καλλιέργειες απομονώθηκε St. Warneri και η ασθενής έλαβε 6 εβδομάδες στοχευμένη αντιβιοτική αγωγή ενδοφλέβια, και επιπλέον 6 εβδομάδες από το στόμα.

Αποτελέσματα: Η ασθενής βαδίζει χωρίς άλγος ή υποβοήθηση και βρίσκεται ακόμη υπό παρακολούθηση.

Συμπέρασμα: Η ΧΣΟ θα πρέπει οπωσδήποτε να συμπεριλαμβάνετε στην διαφοροδιάγνωση οστικών αλλοιώσεων σε εφήβους, παιδιά και ιδιαιτέρως σε αποτυχία προηγούμενων θεραπειών.