ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΚΑΤΑΓΜΑΤΩΝ ΚΝΗΜΙΑΙΩΝ ΚΟΝΔΥΛΩΝ ΣΕ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟ ΜΕ ΚΑΤΑΓΜΑ ΚΑΤΩ ΠΕΡΑΤΟΣ ΚΝΗΜΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΧΡΗΣΗ ΕΝΔΟΜΥΕΛΙΚΟΥ ΗΛΟΥ ΜΕ ΣΥΣΦΙΚΤΙΚΟΥΣ ΚΟΧΛΙΕΣ

Εισαγωγή: Τα κατάγματα κνημιαίων κονδύλων σε συνδυασμό με κάταγμα του κάτω πέρατος της κνήμης σύστοιχα, είναι αρκετά σπάνια και η αντιμετώπιση τους αποτελεί μια πρόκληση. Στην εν λόγω εργασία παρουσιάζεται η εμπειρία μας και τα μεσοπρόθεσμα αποτελέσματα από την αντιμετώπιση αυτών των καταγμάτων με την χρήση ενδομυελικού ήλου με συσφικτικούς κοχλίες.

Υλικό και Μέθοδος: Συνολικά στην κλινική μας αντιμετωπίσθηκαν 5 ασθενείς, άνδρες, μέσης ηλικίας τα 35 έτη την χρονική περίοδο 2019-2022. Τα κατάγματα των κνημιαίων κονδύλων ήταν δύο τύπου VI, ένα τύπου V και δύο τύπου ΙΙ κατά Schatzker, ενώ τα κατάγματα του κάτω πέρατος κνήμης ήταν και τα πέντε τύπου 43-A(1-3) κατά ΑΟ. Για την παρακολούθηση της μετεγχειρητικής πορείας των ασθενών αξιολογήθηκαν: η πορεία της πώρωσης του κατάγματος με ακτινολογικό έλεγχο,  το εύρος κίνησης της άρθρωσης του γόνατος καθώς και ο πόνος. Για την εκτίμηση της ποδοκνημικής χρησιμοποιήθηκε το AOFAS score.

Χειρουργική Τεχνική: Ο ασθενής τοποθετείται σε ύπτια θέση σε τραπέζι  ηλώσεως με εφαρμογή σκελετικής έλξης από την πτέρνα, με το πάσχον μέλος σε κάμψη 15-20 μοιρών χωρίς τοποθέτηση ίσχαιμου περίδεσης. Η ανάταξη των καταγμάτων των κνημιαίων κονδύλων πραγματοποιείται διαδερμικά με λαβίδα ανατάξεως. Στην συνέχεια η ανάταξη συγκρατείται με την τοποθέτηση συσφικτικού κοχλία υπό ακτινοσκοπικό έλεγχο, μετατρέποντας έτσι το ενδαρθρικό κάταγμα σε εξωαρθρικό, επιτρέποντας στην συνέχεια την ασφαλή διενέργεια της ενδομυελικής ήλωσης. Στις περιπτώσεις εμβύθινσης της αρθρικής επιφάνειας, έγινε ανακατασκευή αυτής υπό απεικονιστικό έλεγχο, μέσω οστικού παραθύρου. Χρησιμοποιήθηκαν αλλομοσχεύματα (freeze dried) εμποτισμένα με συμπυκνωμένο μυελό των οστών, ληφθέντα από το σύστοιχο λαγόνιο οστό. Στην συνέχεια πραγματοποιείται υπερεπιγονατιδική προσπέλαση και γίνεται ενδομυελική ήλωση της κνήμης με κεντρικό και περιφερικό κλείδωμα με την κλασική τεχνική.

Αποτελέσματα: Η αντιμετώπιση των καταγμάτων των κνημιαίων κονδύλων σε συνδυασμό με κάταγμα του κάτω πέρατος κνήμης με την χρήση ενδουμυελικού ήλου με συσφικτικούς κοχλίες, αποτελεί μια ελάχιστα επεμβατική μέθοδο με εξαιρετικά μετεγχειρητικά αποτελέσματα σε σύγκριση με την παραδοσιακή τεχνική της ανοικτής ανάταξης και εσωτερικής οστεοσύνθεσης με πλάκα και κοχλίες.Ο μέσος χειρουργικός χρόνος ήταν πολύ μικρότερος σε σύγκριση με τη παραδοσιακή τεχνική. Επίσης δεν παρατηρήθηκε καμία επιπολής ή εν τω βάθει λοίμωξη των μαλακών μορίων. Δεν παρατηρήθηκε καμία νευραγγειακή βλάβη. Κανένας ασθενής δε χρειάστηκε να μεταγγιστεί διεγχειρητικά και μετεγχειρητικά. Όλα τα κατάγματα είχαν πωρωθεί πλήρως εντός εξαμήνου. Το παθητικό εύρος κίνησης του γόνατος των ασθενών ήταν μεγαλύτερο από 90 μοίρες κατά την έξοδό τους από το νοσοκομείο και στην πρώτη επανεξέταση είχαν όλοι πλήρες εύρος κίνησης. Η φόρτιση του σκέλους δεν επετράπη για έξι εβδομάδες. Όλοι οι ασθενείς έξι μήνες μετεγχειρητικά βάδιζαν με πλήρη φόρτιση χωρίς υποστήριξη.

Συμπεράσματα: Η χρήση του ενδομυελικού ήλου με συσφικτικούς κοχλίες για την αντιμετώπιση των καταγμάτων κνημιαίων κονδύλων, με συνοδό κάταγμα κάτω πέρατος κνήμης σύστοιχα, αποτελεί μια εναλλακτική μέθοδο αντιμετώπισης με πολύ καλά αποτελέσματα. Η ανωτέρω τεχνική φαίνεται να υπερτερεί όσον αφορά τον χειρουργικό χρόνο, την ταχύτητα πώρωσης του κατάγματος και τις μετεγχειρητικές επιπλοκές κυρίως αυτές που αφορούν τα μαλακά μόρια.