ΜΟΝΗΡΕΣ ΟΣΤEΟΧΟΝΔΡΩΜΑ ΑΣΤΡΑΓΑΛΟΥ ΜΕ ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΣΤΟΝ ΤΑΡΣΙΑΙΟ ΣΩΛΗΝΑ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΟ ΑΣΘΕΝΗ: ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ

ΜΟΝΗΡΕΣ ΟΣΤΟΧΟΝΔΡΩΜΑ ΑΣΤΡΑΓΑΛΟΥ ΜΕ ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΣΤΟΝ ΤΑΡΣΙΑΙΟ ΣΩΛΗΝΑ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΟ ΑΣΘΕΝΗ: ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ

Εισαγωγή: Το μονήρες οστεοχόνδρωμα (εξόστωση) είναι συχνή καλοήθης εξεργασία που εμφανίζεται στην παιδική ηλικία και μεγαλώνει κατά την ανάπτυξη του παιδιού. Η συχνότερη εντόπιση του είναι στη μετάφυση των μακρών οστών και συνήθως πραγματοποιείται χειρουργική εξαίρεση εφόσον γίνεται συμπτωματικό (π.χ. πόνος ή πίεση σε παρακείμενες δομές).

Σκοπός: Σπανιότερα παρουσιάζονται εξοστώσεις σε βραχέα οστά. Παρουσιάζουμε περίπτωση ασθενούς με υποτροπή εξόστωσης αστραγάλου επεκτεινόμενη στον ταρσιαίο σωλήνα και δευτερογενή ραιβότητα ποδοκνημικής.

Παρουσίαση Περιστατικού: Άρρεν ασθενής 13,5 ετών, παρουσιάζεται στην κλινική μας με άλγος και ραιβότητα αριστερής ποδοκνημικής. Από το ιστορικό είναι γνωστή η προηγειθήσα χειρουργική αφαίρεση εξόστωσης αστραγάλου αριστερά αλλαχού προ 2 ετών. Στον απεικονιστικό έλεγχο (ακτινογραφία, αξονική τομογραφία) αναδεικνύεται υποτρόπη της εξόστωσης και επέκτασή της στο εσωτερικό του ταρσιαίου σωλήνα, εξαιτίας της οποίας δημιουργείται ραιβότητα της ποδοκνημικής. Μέτα τον προεγχειρητικό έλεγχο διενεργήθηκε χειρουργική επέμβαση με πλήρη εξαίρεση της εξόστωσης και τοποθέτηση λιπώδους ιστού και παραφίνης στο εσωτερικό του ταρσιαίου σωλήνα ώστε να αποφευχθεί νέα υποτροπή. Ήδη διεγχειρητικά διαπιστώθηκε σαφής βελτίωση της κινητικότητας της υπαστραγαλικής αρθρωσης. Μετεγχειρητικά ετέθη περιπατητικός κηδεμόνας για 2 εβδομάδες. Κατά το follow up 6 μήνες αργότερα δεν διαπιστώθηκε απεικονιστικά υπολειπόμενη εξόστωση, ενώ ο ασθενής παρουσίαζε ελεύθερη βάδιση με συγκριτικά όμοιο άξονα ποδοκνημικής άμφω.

Βιβλιογραφική Ανασκόπηση: Μετά από ενδελεχή βιβλιογραφική ανασκόπηση δεν ανευρέθηκε παρόμοιο περιστατικό, ενώ οι αναφορές περιπτώσεων με εμφάνιση εξόστωσης σε βραχέα οστά είναι περιορισμένες. Το μόνο που βρέθηκε κατά την έρευνά μας, είναι μια αναφορά επίκτητης κοιλοραιβοποδίας συνέπεια επικουρικού οσταρίου της πτέρνης που αντιμετωπίστηκε χειρουργικά.

Συμπεράσματα: Η εμφάνιση εξόστωσης στα βραχέα οστά είναι σπάνια, μπορεί όμως όπως και στα μακρά οστά να οδηγήσει στην παραμόρφωση του ανατομικού άξονα του σκέλους. Κατά τη γνώση μας παρουσιάζεται το πρώτο περιστατικό εξόστωσης βραχέος οστού με επέκταση στον ταρσιαίο σωλήνα και δευτερογενή ραιβότητα ποδοκνημικής, καθώς και η επιτυχής αντιμετώπισή του.