Παθολογικό κάταγμα του Α1 σπονδύλου με συνοδό λοίμωξη και συρίγγιο, σε ασθενή με χόρδωμα ΑΜΣΣ. Παρουσίαση περιστατικού με πολλές διαγνωστικές και θεραπευτικές προκλήσεις.

Εισαγωγή: Μετά από χειρουργική θεραπεία πρωτοπαθών ή/και υποτροπιαζόντων χορδωμάτων προτείνεται η εφαρμογή σύγχρονης ακτινοθεραπείας, που μπορεί όμως να οδηγήσει σε οστεοραδιονέκρωση. Η ακτινονέκρωση μπορεί να επιπλακεί από δευτερογενή μόλυνση με καταστροφικά αποτελέσματα.

Σκοπός: Παρουσιάζουμε μια περίπτωση παθολογικού κατάγματος του άτλαντα μετά από ιατρογενή λοίμωξη και σχηματισμό συριγγίου μεταξύ στοματοφάρυγγα και ανώτερης ΑΜΣΣ επί εδάφους ακτινονέκρωσης, προκειμένου να καταδειχθούν οι δυσκολίες αντιμετώπισης αυτών των περιστατικων.

Υλικό-Μέθοδος:Γυναίκα 36 ετών με χορδωμα στο απόκλιμα και υποτροπή στο πλάγιο όγκωμα του Α2 σπονδύλου, χειρουργήθηκε και ακτινοβολήθηκε 2 φορές, πριν από 14 και 8 χρόνια αντίστοιχα. Η ασθενής παρουσίασε πριν από ενάμιση χρόνο, μετά από παρακέντηση με βελόνα του στοματοφάρυγγα, λοίμωξη του τραχήλου συνοδευόμενη από παθολογικό κάταγμα του Α1 σπονδύλου (Εικ1). Αν και βελτιώθηκε μετά από 3 εβδομάδες ενδοφλέβιας αντιβίωσης, διαπιστώθηκε η ύπαρξη συριγγίου μεταξύ του άνω στοματοφάρυγγα και του Α2 (Εικ2,3), ενώ ήταν εμφανή σημεία ατλαντοαξονικής αστάθειας. Ινιοαυχενική σπονδυλοδεσία ακολουθούμενη από κλείσιμο του συριγγίου ή αντίστροφα ή και τα δύο ταυτόχρονα, ήταν προτεινόμενες επιλογές.

Αποτελέσματα: Το πρωτόκολλο PENTOCLO (πεντοξυφυλλίνη, τοκοφερόλη, κλοδρονάτη) ακολουθήθηκε αρχικά για τρεις μήνες. Ακολούθως, λόγω κλινικής επιδείνωσης της αστάθειας της σπονδυλικής στήλης πραγματοποιήθηκε ινιοαυχενική σπονδυλοδεσία με αυτόλογο λαγόνιο οστικό μόσχευμα. Η ιστολογική εξέταση δεν αποκάλυψε κακοήθεια ή οστεομυελίτιδα. Σημεία μετεγχειρητικής λοίμωξης οδήγησαν σε χειρουργικό καθαρισμό την 18η μετεγχειρητική ημέρα. Η ασθενής έλαβε μετεγχειρητικά ενδοφλέβια αντιβιοτικά για 4 εβδομάδες και άλλες 8 εβδομάδες από το στόμα. Στον τελευταίο επανέλεγχο το εύρος του συριγγίου είναι μειωμένο αλλά υπάρχουν ευρήματα υποτροπής της λοίμωξης.

Συμπεράσματα: Η ιατρογενής λοίμωξη μαζί με την ακτινονέκρωση λόγω ακτινοθεραπείας θεωρήθηκε ότι ήταν η αιτία για το αυτόματο κάταγμα του Α1 και το σχηματισμό συριγγίου. Καθώς δεν υπάρχει συναίνεση για την αντιμετώπιση σε ένα τόσο κακό βιολογικό περιβάλλον, επιλέξαμε να σταθεροποιήσουμε την ΑΜΣΣ παρά τον κίνδυνο μόλυνσης, εξασφαλίζοντας έτσι τη νευρολογική ακεραιότητα του ασθενούς και προωθώντας την επούλωση των γύρω δομών.