Διόρθωση παραμελημένης/ υποτροπιάζουσας συγγενούς ραιβοιπποποδίας με διαδερμικές οστεοτομίες μέσου ποδός και πτέρνης και χρήση εξωτερικής οστεοσύνθεσης: παρουσίαση ενδιαφέροντος περιστατικού.
Εισαγωγή
Η συγγενής ραιβοιπποποδία εμφανίζεται με συχνότητα 1/1000 νεογνά με αμφοτερόπλευρη εμφάνιση περίπου στο 50%. Με την ευρεία εφαρμογή της μεθόδου Ponseti και τη βελτίωση των χειρουργικών τεχνικών η μεγάλη πλειοψηφία των περιστατικών αντιμετωπίζεται επιτυχώς στην παιδική ηλικία. Παρ ’όλα αυτά η αστοχία στην έγκαιρη διάγνωση ή αντιμετώπιση οδηγούν σε σύνθετες παραμορφώσεις κατά την ενήλικη ζωή που απαιτούν σχετικά σύνθετες τεχνικές χειρουργικής αντιμετώπισης.
Υλικό-τεχνική
Ασθενής 38 ετών με ιστορικό χειρουργικώς αντιμετωπισθέισας συγγενούς ραιβοιπποποδίας προσερχεται αιτιώμενη αδυναμία βάδισης στο ΑΡ σκέλος. Κλινικά διαπιστώνεται πάχυνση του δέρματος στο έξω χείλος του ποδός , παλαιά τομή στο έσω χείλος του ποδός και εκσεσημασμένη κοιλοποδία. Νευραγγειακώς ακέραιο σκέλος.
Κατά τον απεικονιστικό έλεγχο διπιστώνεται συνθετη παραμόρφωση με κοιλοποδία (Meary’s 90, adductus 30, supination 25 μοίρες).
Η ασθενής αντιμετωπίστηκε με διαδερμικές οστεοτομίες μέσου πόδός και πτέρνης , απελευθέρωση της πελματιαίας απονεύρωσης και προοδευτική διόρθωση με χρήση Taylor Spatial Frame.
Αποτελέσματα
Η διόρθωση έγινε σε διάστημα 30 ημερών και η ασθενής έφερε το πλαίσιο για συνολικά 104 ημέρες. Δεν υπήρξαν επιπλοκές από το δέρμα ή τις βελόνες της οστεοσύνθεσης. Επετεύχθη κλινικά και ακτινολογικά διόρθωση της παραμόρφωσης αλλά όχι πλήρης. Η ασθενής βαδίζει αυτόνομα.
Συμπέρασμα
Η χρήση των διαδερμικών οστεοτομιών και συστήματος εξωτερικής οστεοσύνθεσης στη διόρθωση σύνθετων παραμορφώσεων του ποδός αποτελεί μια ασφαλή και αποτελεσματική λύση , αν και απαιτεί εξοικείωση με την τεχνική καθώς και τη χρήση του σχετικού λογισμικού.
- 1 προβολή