ΤΡΑΥΜΑΤΙΚΗ ΝΕΥΡΟΠΑΘΕΙΑ ΜΗΡΙΑΙΟΥ ΝΕΥΡΟΥ ΩΣ ΕΠΙΠΛΟΚΗ ΑΦΑΙΡΕΣΗΣ ΜΑΖΑΣ ΠΡΟΣΘΙΑΣ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΣ ΜΗΡΟΥ

Σκοπός: Η παρουσίαση περιστατικού με ιατρογενή τραυματική νευροπάθεια μηριαίου νεύρου.

Υλικό & Μέθοδος: Ασθενής 64 ετών εισήχθη στο νοσοκομείο για προγραμματισμένη αφαίρεση ευμεγέθους λιπώματος από την πρόσθια επιφάνεια του άνω άκρου του ΑΡ μηρού. Στον προεγχειρητικό έλεγχο διενεργήθηκε μαγνητική τομογραφία στην οποία η μάζα εντοπιζόταν στην πρόσθια έσω επιφάνεια του μηριαίου οστού κάτω από τους μυς.

Η επέμβαση πραγματοποιήθηκε με ραχιαία αναισθησία. Το μόρφωμα αφαιρέθηκε σε υγιή πλαίσια και στάλθηκε για ιστοπαθολογική εξέταση. Την πρώτη μετεγχειρητική ημέρα παρατηρήθηκε απώλεια δύναμης στο αριστερό κάτω άκρο και μηραλγία. Κατά την κλινική εξέταση διαπιστώθηκε απώλεια μυϊκής ισχύος 0/5 του τετρακέφαλου, χωρίς συνυπάρχουσες αισθητικές διαταραχές. Άμεσα μεταφέρθηκε στον χώρο του χειρουργείου για διερεύνηση τραύματος όπου εντοπίστηκαν απολινώσεις, τοποθετημένες στα πλαίσια αιμόστασης στο πρώτο χειρουργείο, οι οποίες παγίδευαν τους δύο κινητικούς κλάδους του μηριαίου νεύρου. Οι απολινώσεις αφαιρέθηκαν και δεν εντοπίστηκε διατομή κάποιου νευρικού κλάδου.

Αποτελέσματα: Μετεγχειρητικά, το άλγος υποχώρησε αισθητά, ενώ ξεκίνησε αγωγή με κορτιζόνη και άμεση κινητοποίηση με κηδεμόνα γόνατος σε έκταση. Είκοσι ημέρες μετεγχειρητικά, διενεργήθηκε ηλεκτρομυογράφημα, χωρίς ευρήματα σύσπασης του τετρακέφαλου.

Στον ασθενή προτάθηκε αναμονή βελτίωσης της κλινικής εικόνας έως και 6 μήνες ενώ  δόθηκε αυστηρό πρόγραμμα φυσιοθεραπειών. Επαναληπτικό ηλεκτρομυογράφημα πραγματοποιήθηκε δύο μήνες μετά, το οποίο φανέρωσε αυτόματες συσπάσεις του μυός. Μικρές μυϊκές συσπάσεις παρατηρούνταν και κλινικά με προσπάθεια του ασθενούς. Στον κλινικό επανέλεγχο των 4 μηνών, ο ασθενής παρουσιάζει μεγάλη βελτίωση, με μυϊκή ισχύ τετρακέφαλου περί τα 4/5 και βαδίζει χωρίς την χρήση κηδεμόνα ή βακτηρίας. Το πρόγραμμα μυϊκής ενδυνάμωση συνεχίζεται.

Συμπεράσματα: Η τραυματική νευροπάθεια του μηριαίου νεύρου αποτελεί συχνή ιατρογενή επιπλοκή χειρουργείων κοιλίας, πυέλου και ορθοπεδικών χειρουργείων της περιοχής. Σε περιπτώσεις ισχαιμίας, με διατήρηση δομικής ακεραιότητας του νεύρου, τα αποτελέσματα συντηρητικής θεραπείας είναι ικανοποιητικά, αν και χρονοβόρα. Είναι επομένως φρόνιμο τέτοιες επιπλοκές να παρακολουθούνται για αποκατάσταση σε βάθος τουλάχιστον 6 μηνών, προτού ο θεράπων προχωρήσει σε χειρουργική αντιμετώπιση με τενοντομεταφορά.