ΕΠΙΔΗΜΙΟΛΟΓΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΤΩΝ ΚΑΤΑΓΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΙΣΧΙΟΥ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΝΟΣΟΥ COVID-19

Εισαγωγή/Σκοπός: Τα κατάγματα του ισχίου χωρίζονται σε ενδοαρθρικά (υποκεφαλικά) και εξωαρθρικά (διατροχαντήρια ή υποτροχαντήρια). Σκοπός της μελέτης ήταν η διερεύνηση της επίδρασης της COVID-19 στους επιδημιολογικούς δείκτες σε ασθενείς με κάταγμα του ισχίου.

Υλικό και μέθοδος: Η μελέτη αφορούσε σε 2 διαφορετικές χρονικές περιόδους, προ της πανδημίας (2019) και εν μέσω αυτής (2021) και περιελάμβανε ασθενείς με κάταγμα του ισχίου, ηλικίας άνω των 65 ετών, μετά από κάκωση χαμηλής ενέργειας (πτώση εξ ιδίου ύψους). Αποκλείστηκαν κακώσεις υψηλής ενέργειας, ογκολογικοί ασθενείς και πολυτραυματίες.

Αποτελέσματα: Το 2019 νοσηλεύτηκαν στο Νοσοκομείο μας 146 ασθενείς με κάταγμα ευθραυστότητας του εγγύς μηριαίου με μέσο όρο ηλικίας τα 83,2 έτη. Η αναλογία ανδρών προς γυναίκες ήταν 1:2,65. Τα διατροχαντήρια κατάγματα αποτελούσαν το 57,5%, τα υποκεφαλικά το 29,5% και τα υποτροχαντήρια το 13%. Η μέση διάρκεια νοσηλείας ήταν 5,8 ημέρες. Αντίστοιχα το 2021 νοσηλεύτηκαν 140 ασθενείς με μέσο όρο ηλικίας τα 84,6 έτη και αναλογία ανδρών προς γυναίκες 1:2,61. Τα διατροχαντήρια κατάγματα αποτελούσαν το 50,7%, τα υποκεφαλικά το 42,1% και τα υποτροχαντήρια το 7,2% με μέση διάρκεια νοσηλείας 6,9 ημέρες ενώ οι συχνότερες συνοδές παθήσεις ήταν η υπέρταση (72.3%), η στεφανιαία νόσος (39,7%), ο σακχαρώδης διαβήτης (28,9%) και η άνοια (29,5%).

Συμπεράσματα: Η μελέτη μας παρουσιάζει τις πιθανές τάσεις στην επιδημιολογία του τραύματος της 3ης ηλικίας στην εποχή των περιορισμών κινητικότητας και του lockdown. Αντίθετα με το γενικό πληθυσμό, το τραύμα χαμηλής ενέργειας στις μεγάλες ηλικίες δεν παρουσίασε αξιοσημείωτη ελάττωση. Παρά λοιπόν την περιορισμένη κοινωνικότητα, η απομόνωση, η απομάκρυνση της οικογένειας και η άνοδος στα ποσοστά κατάθλιψης και άνοιας ενδεχομένως κάνουν τους ηλικιωμένους περισσότερο επιρρεπείς σε πτώσεις εντός της οικίας με τις ανάλογες συνέπειες.