ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΕΝΟΝΤΙΩΝ ΣΥΜΦΥΣΕΩΝ ΣΕ ΕΠΙΜΥΕΣ ΜΕ ΧΗΜΙΚΟ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟ ΑΠΟ ΤΗ ΧΡΗΣΗ ΥΔΡΟΧΛΩΡΙΚΗΣ ΤΕΤΡΑΚΥΚΛΙΝΗΣ ΚΑΙ ΚΙΤΡΙΚΟΥ ΟΞΕΟΣ. ΝΕΟ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΟ ΠΡΟΤΥΠΟ.

Εισαγωγή: Οι μελέτες αντισυμφυτικών παραγόντων για την πρόληψη των περιτενόντιων συμφύσεων στην χειρουργική του χεριού, εμφανίζονται με αύξουσα συχνότητα στη διεθνή βιβλιογραφία, δεδομένου ότι παρά τη βελτίωση των χειρουργικών τεχνικών συρραφής τενόντων και αποκατάστασης του τενόντιου ελύτρου και τα προγράμματα μετεγχειρητικής φυσικοθεραπείας και αποκατάστασης, το πρόβλημα των συμφύσεων παραμένει.

Υλικό - Μέθοδος: Σκοπός του πειράματος είναι η δημιουργία τενόντιων συμφύσεων σε ενήλικους αρσενικούς επίμυες της φυλής Sprague Dawley με έγχυση διαλύματος 50% ένυδρου κιτρικού οξέος και 50% υδροχλωρικής τετρακυκλίνης εντός του τενόντιου ελύτρου, ανάμεσα στους  Α1 και Α3 δακτυλιοειδείς συνδέσμους. Το πείραμα είναι πρωτότυπο, και για αυτόν τον λόγο ο καθορισμός του Ph, η ποσότητα της ερεθιστικής ουσίας και η διάρκεια του πειραματισμού μελετήθηκαν σε ένα πιλοτικό πειραματισμό όπου καθορίστηκε ο βέλτιστος συνδυασμός των χημικών ουσιών.

Τα ζώα υποβλήθηκαν σε εβδομαδιαίες δοκιμασίες: βάδισης σε διάδρομο και πλέγμα, ισορροπίας με Rotarod (τι είναι;), και δοκιμασία με ηλεκτρονικό αλγόμετρο von Frey. Κάθε εβδομάδα γινόταν επίσης μετρήσεις με ηλεκτρονικό δυναμόμετρο και ηλεκτρονικό γωνιόμετρο. Η ύπαρξη των συμφύσεων επιβεβαιώθηκε ιστολογικά μετά τη θανάτωση των ζώων με την ολοκλήρωση της 4ης εβδομάδας. Στα άκρα των ζώων πραγματοποιήθηκε επίσης απεικόνιση με micro-CT.

Αποτελέσματα: Η έγχυση διαλύματος ένυδρου κιτρικού οξέος και υδροχλωρικής τετρακυκλίνης μέσα στο έλυτρο των καμπτήρων τενόντων του τρίτου δακτύλου του οπίσθιου άκρου των επίμυων οδηγεί στο σχηματισμό τενόντιων συμφύσεων. Το χαμηλότερο pΗ και η μέγιστη ποσότητα της ερεθιστικής ουσίας (κιτρικού οξέος και υδροχλωρικής τετρακυκλίνης) με τις λιγότερες επιπλοκές από το τραύμα είναι το pH 1,6 και τα 60 μL.

Συμπεράσματα- Συζήτηση: Προηγούμενες μελέτες, έχουν χρησιμοποιήσει μηχανικό τρόπο τραυματισμού με σκοπό να δημιουργηθούν τενόντιες συμφύσεις στα δάκτυλα των άκρων των ζώων (π.χ. κουνελιών, ορνίθων) ενώ οι επίμυες χρησιμοποιούνται ελάχιστα για τον σκοπό αυτόν. Στην παρούσα μελέτη γίνεται ανάπτυξη  ενός νέου, απλού και εύχρηστου προτύπου τραυματισμού σε επίμυες, έτσι ώστε να μελετηθούν νέοι αντισυμφυτικοί παραγόντες.