Εισαγωγή: Η ολική αρθροπλαστική ισχίου (THA) αποτελεί καλή επιλογή ως διαδικασία διάσωσης μετά από αποτυχημένη αντιμετώπιση καταγμάτων του εγγύς μηριαίου οστού (ΚΕΜΟ). Ωστόσο, η ανατομία της περιοχής, καθιστά αυτή τη χειρουργική επέμβαση περίπλοκη και προκλητική.
Σκοπός: Η αξιολόγηση των κλινικών-λειτουργικών αποτελεσμάτων και της εμφάνισης ή μη μετεγχειρητικών επιπλοκών σε THA μετά από αποτυχημένη θεραπεία ΚΕΜΟ.
Υλικό & Μέθοδος: Αναλύσαμε αναδρομικά 18 φακέλους ασθενών (16 γυναίκες/2 άνδρες) που υποβλήθηκαν σε THΑ μετά από αποτυχημένη θεραπεία ΚΕΜΟ, κατά το διάστημα 2019-2019. Οι προεγχειρητικές διαγνώσεις ήταν: διατροχαντήριο κάταγμα (Ομάδα Α, n=10) και κάταγμα μηριαίου αυχένα (Ομάδα Β, n=8), ενώ αιτία αποτυχίας της αρχικής αντιμετώπισης τους ήταν: το cutout (8 ασθενείς) και η ψευδάρθρωση (2 ασθενείς) για την ομάδα Α και η οστεονέκρωση μηριαίας κεφαλής (8 ασθενείς) για την ομάδα Β. Η αξιολόγηση των αποτελεσμάτων της ΤΗΑ βασίστηκε σε κλινικά-λειτουργικά [Visual Analogue Scale of Pain (VAS), Harris Hip Score (HHS)] κριτήρια και στην εμφάνιση ή μη μετεγχειρητικών επιπλοκών.
Αποτελέσματα: Η μέση ηλικία των ασθενών ήταν 76,8 (62-94) έτη. Η μέση διάρκεια follow-up ήταν 36,4 (24-60) μήνες. Αν και κατά την τελευταία επανεξέταση δεν παρατηρήθηκαν σημαντικές διαφορές μεταξύ των ομάδων στις τιμές των VAS και HHS (p=0,36 και p=0,09, αντίστοιχα), οι τιμές αυτές ήταν σαφώς βελτιωμένες και στις 2 ομάδες σε σχέση με τις προεγχειρητικές (p<0,0001 και για τις δύο). Το ποσοστό επιπλοκών ήταν σημαντικά υψηλότερο στην ομάδα Α από ό,τι στην ομάδα Β (30% έναντι 0%, p<0,0001), όπου υπήρξαν δύο εξαρθρήματα αρθροπλαστικής (20%) και 1 περιπροθετικό κάταγμα (10%).
Συμπεράσματα: Η διενέργεια THA μετά από αποτυχημένη χειρουργική αντιμετώπιση ΚΕΜΟ, παρουσιάζει καλά κλινικά και λειτουργικά αποτελέσματα, ενώ στις περιπτώσεις διατροχαντηρίων καταγμάτων υπάρχει μεγαλύτερη πιθανότητα εμφάνισης μετεγχειρητικών επιπλοκών.
- 6 προβολές