ΣΤ΄ Ορθοπαιδική Κλινική, Ιατρείο Οστεοπόρωσης, Γενικό Νοσοκομείο Ασκληπιείο Βούλας
Εισαγωγή: Όσο αυξάνει ο αριθμός αρθροπλαστικών ισχίου, τόσο αυξάνει και η συχνότητα περιπροθετικών καταγμάτων (ΠΚ). Η αντιμετώπιση ΠΚ Vancouver B1 και C με ανοικτή ανάταξη και εσωτερική οστεοσύνθεση (ORIF) με πλάκες LCP θεωρείται η μέθοδος εκλογής. Παρόλα αυτά υπάρχουν μελέτες που συνιστούν τη χρήση φλοιωδών αλλομοσχευμάτων (ΦΑ) STRUT.
Σκοπός: Η αξιολόγηση των αποτελεσμάτων της ORIF ΠΚ Vancouver B1 και C με πλάκες LCP, με ή χωρίς τη χρήση ΦΑ STRUT.
Υλικό & Μέθοδος: Αξιολογήσαμε αναδρομικά τους φακέλους 28 ασθενών (άνδρες/γυνάικες:24/4) με κατάγματα Vancouver Β1 ή C, αντιμετωπισθέντων στην κλινική μας στο διάστημα 2010-2018. Δεκαπέντε ασθενείς (Ομάδα Α, κατάγματα Β1/C:10/5) υποβλήθηκαν σε ORIF μόνο με πλάκες LCP. Στους υπόλοιπους 13 ασθενείς (Ομάδα Β, κατάγματα Β1/C:9/4) χρησιμοποιήθηκαν επιπλέον ΦΑ STRUT. Η αξιολόγηση των αποτελεσμάτων των 2 μεθόδων βασίστηκε σε κλινικά-λειτουργικά [Harris Hip Score (HHS)] και ακτινολογικά [προσθιοπίσθιες-πλάγιες ακτινογραφίες (προσδιορισμός ρυθμού και χρόνου πώρωσης κατάγματος)] κριτήρια και την εμφάνιση ή μη επιπλοκών.
Αποτελέσματα: Η μέση ηλικία των ασθενών ήταν 66,8(49-86) ετών. Ο μέσος χρόνος μετεγχειρητικής παρακολούθησης ήταν 30,2(12 έως 48) μήνες. Ο μέσος ρυθμός καταγματικής πώρωσης ήταν 97,1%, με την ομάδα Β να παρουσιάζει υψηλότερο αλλά όχι στατιστικά σημαντικό ποσοστό ρυθμού πώρωσης από την Α. Ο μέσος χρόνος πώρωσης των καταγμάτων μεταξύ των ομάδων Α/Β ήταν 5,4(3-9) μήνες /5,2 (3-7) μήνες αντίστοιχα. Η μέσες τιμές του HHS μεταξύ Α/Β ήταν 79.1/81.4 αντίστοιχα (p=0,81). Καμία ομάδα δεν παρουσίασε μετεγχειρητικές επιπλοκές.
Συμπεράσματα: Στην παρούσα μελέτη η αντιμετώπιση ΠΚ Vancouver B1 και C με πλάκες LCP, με ή χωρίς τη χρήση ΦΑ STRUT οδήγησε σε παρόμοια ποσοστά πώρωσης και κλινικά-λειτουργικά αποτελέσματα, υποδηλώνοντας ότι η χρήση ΦΑ δεν είναι απαραίτητη και πρέπει να αποφασίζεται με προσοχή.
- 4 προβολές
Abstract ID
AA124
