ΣΗΠΤΙΚΗ ΑΡΘΡΙΤΙΔΑ ΓΟΝΑΤΟΣ ΑΠΟ PANTOE AGGLOMERANS.

Περίληψη

Εισαγωγή: Η σηπτική αρθρίτιδα (ΣΑ) οφείλεται σε διείσδυση της αρθρικής κοιλότητας από ποικίλους παθογόνους μικροοργανισμούς, κυρίως βακτήρια. Η ΣΑ χρήζει άμεσης χειρουργικής και φαρμακευτικής αντιμετώπισης, διότι μπορεί να οδηγήσει σε καταστροφή των αρθρικών επιφανειών και να έχει σοβαρές συνέπειες στην ποιότητα ζωής των ασθενών. Η έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία είναι ύψιστης σημασίας για τον περιορισμό της λοίμωξης.

Σκοπός: Η παρουσίαση μιας εξαιρετικά σπάνιας περίπτωσης σηπτικής αρθρίτιδας γόνατος από Pantoea agglomerans.

Υλικό και Μέθοδος: Άνδρας υγιής, 59 ετών προσήλθε στο τμήμα επειγόντων περιστατικών με επώδυνο δεξί γόνατο και εμπύρετο, έχοντας ιστορικό πρόσφατων αγροτικών δραστηριοτήτων. Το γόνατο ήταν οιδηματώδες και ζεστό με περιορισμένο εύρος κίνησης, ενώ διακρίνονταν εμφανείς αμυχές στην περιοχή της άρθρωσης. Ο εργαστηριακός έλεγχος ανέδειξε συστηματική φλεγμονώδη αντίδραση και ακολούθησε παρακέντηση της άρθρωσης με άφθονο κίτρινο θολερό αρθριτικό υγρό, το οποίο στάλθηκε για κυτταρολογική εξέταση και Gram χρώση. Aκολούθησε αρθροσκοπικός χειρουργικός καθαρισμός και λήψη υλικού για καλλιέργεια, ενώ ο ασθενής τέθηκε σε ενδοφλέβια εμπειρική αντί-μικροβιακή αγωγή με βανκομυκίνη και σίπροφλοξασίνη. Τέσσερεις ημέρες μετά και λόγω επιμονής της συμπτωματολογίας πραγματοποιήθηκε ανοικτός χειρουργικός καθαρισμός, ο οποίος οδήγησε σε εμφανή βελτίωση της κλινικής εικόνας του ασθενούς.

Αποτέλεσμα: Οι καλλιέργειες ανέδειξαν λοίμωξη από P. agglomerans. Χορηγήθηκε αιτιολογική αντί-μικροβιακή αγωγή συμπεριλαμβανόμενης ενδοφλέβιας λινεζολίδης, σιπροφλοξασίνης και κλινδαμυκίνης.. Ο ασθενής έλαβε εξιτήριο δέκα πέντε ημέρες αργότερα με οδηγίες για συνέχιση της αγωγής από το στόμα για τρείς ακόμη μήνες.

Συμπεράσματα: Η καθυστερημένη διάγνωση και ανεπαρκής αντιμετώπιση στις περιπτώσεις σηπτικής αρθρίτιδας μπορεί να έχουν καταστροφικές συνέπειες για τον ασθενή. Η θεραπεία περιλαμβάνει χειρουργικό καθαρισμό και κατάλληλη αντί-μικροβιακή αγωγή. Οι καλλιέργειες θα καθορίσουν την κατάλληλη θεραπεία. Ως εκ’ τούτου είναι μεγάλης σημασίας, αφού μπορούν να αναδείξουν ασυνήθιστα παθογόνα για τα οποία η εμπειρική αντί-μικροβιακή αγωγή είναι ανεπαρκής.