Εμφάνιση έκτοπης οστεοποίησης σε ασθενείς που νόσησαν από κορονοϊό. Παρουσίαση δύο περιστατικών

ΕΙΣΑΓΩΓΗ/ΣΚΟΠΟΣ:Ο κορονοϊός SARS-COV-2, υπεύθυνος για τη νόσο Covid-19, αν και προσβάλλει κυρίως το αναπνευστικό σύστημα, έχει συνέπειες και στα υπόλοιπα συστήματα συμπεριλαμβανομένου και του μυοσκελετικού. Σκοπός της παρουσίασης είναι να αναδείξει την πιθανή σχέση της αυξημένης εμφάνισης έκτοπης οστεοποίησης σε ασθενείς που νόσησαν με Covid-19 και χρειάστηκαν διασωλήνωση και νοσηλεία σε Μ.Ε.Θ. ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ:Στα Τ.Ε.Ι. προσήλθαν δύο ασθενείς άνδρες μέσης ηλικίας από την περιοχή μας με ιστορικό νόσησης από Covid-19, διασωλήνωσης και μακράς νοσηλείας σε Μ.Ε.Θ, αιτιώμενοι άλγος ισχίων και δυσχέρεια βάδισης. Απο το ατομικό και οικογενειακό ιστορικό δεν αναδειχθήκαν αξιοσημείωτα ευρήματα. Κατά την κλινική εξέταση διαπιστώθηκε στον πρώτο πλήρης αγκύλωση των ισχίων αμφοτερόπλευρα και στον δεύτερο σημαντικού βαθμού περιορισμός στο εύρος κίνησης των αρθρώσεων του ισχίου. Η νευραγγειακή εξέταση ήταν φυσιολογική. Ο ακτινολογικός έλεγχος ανέδειξε έκτοπη οστεοποίηση ισχίων αμφοτερόπλευρα και στους δύο ασθενείς. Ο εργαστηριακός έλεγχος ήταν φυσιολογικός. Ο απεικονιστικός έλεγχος ολοκληρώθηκε με τη διενέργεια σπινθηρογραφήματος οστών με Τc-99m και αξονική τομογραφία ισχίων. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ:Οι ασθενείς υποβλήθηκαν σε εντατική φυσικοθεραπεία. Ο πρώτος δεν παρουσίασε καμία βελτίωση και προγραμματίστηκε για χειρουργική αποκατάσταση ενώ ο δεύτερος παρουσίασε σημαντική βελτίωση και βαδίζει με τα ισχία σε ελαφρά σύγκαμψη με τη βοήθεια βακτηρίας. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ:Η έκτοπη οστεοποίηση θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψιν σε ασθενείς που νόσησαν με Covid-19 και χρειάστηκαν διασωλήνωση και νοσηλεία σε Μ.Ε.Θ. Θεωρούμε ότι δεν είναι τόσο σπάνια στην ομάδα αυτών των ασθενών εξαιτίας των γενικότερων αιτιών εμφάνισης της νόσου όπως ο παρατεταμένος κλινοστατισμός, η υποξία , η φλεγμονώδης αντίδραση και πιθανόν ο ίδιος ο ιός. Οι αυστηροί περιοριστικοί κανόνες λόγω Covid-19 του υγειονομικού προσωπικού, ο πρωτόγνωρα αυξημένος αριθμός νοσηλευόμενων Μ.Ε.Θ., οι υποδομές και η λειτουργικότητα των Μ.Ε.Θ. πιθανόν να επηρέασαν την εξέλιξη της πορείας των ασθενών. Η πρόληψη, πρώιμη διάγνωση με κλινική εξέταση και ακτινολογικό έλεγχο και αντιμετώπιση με κινησιοθεραπεία περιορίζουν την εξέλιξη της νόσου και βελτιώνουν την προσβεβλημένη άρθρωση.