Ασταθές κάταγμα κνήμης σε αγόρι που δεν έχει ολοκληρωθεί η σκελετική του ανάπτυξη. Η εμπειρία μας

ΕΙΣΑΓΩΓΗ/ΣΚΟΠΟΣ: Τα κατάγματα κνήμης σε παιδιά είναι πολύ συνηθισμένα, και η αντιμετώπισή τους είναι συνήθως συντηρητική ,με άριστα αποτελέσματα. Πώς αντιμετωπίζεται όμως ένα ασταθές κάταγμα διάφυσης κνήμης σε ένα αγόρι που δεν έχει ολοκληρωθεί η σκελετική του ανάπτυξη αφενός, αφετέρου η ανατομία του δεν είναι η τυπική ανατομία ενός παιδιου; ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ: Αγόρι ηλικίας 16 ετών, ύψους 1,97 και 95 κιλών, αθλητής στίβου μετά από πτώση απο πατίνι, προσέρχεται στα Επείγοντα με ασταθές κάταγμα διάφυσης κνήμης. Πραγματοποιείται ανεπιτυχώς προσπάθεια κλειστής ανάταξης και τοποθέτηση κυκλοτερούς γύψου άνωθεν του γόνατος. Το κάταγμα χρήζει χειρουργικής αντιμετώπισης. Ο ασθενής βάσει μορφολογίας και μυικής ανάπτυξης, φαίνεται σαν ένας καλογυμνασμένος ενήλικας. Οι επιφύσεις του είναι όμως ακόμα ανοιχτές. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Επιλέχθηκε ως ασφαλέστερη μέθοδος αντιμετώπιησς, η εσωτερική οστεοσύνθεση με πλάκα και βίδες. Άριστη άμεσα μετεγχειρητικά ακτινολογική εικόνα. Παρακολούθηση ακτινολγικώς εως την πόρωση του κατάγματος. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Παρατηρείται ένα κενό στη βιβλιογραφία ως προς τον ασφαλέστερο τρόπο οριστικής αντιμετώπισης των χειρουργικών καταγμάτων κνήμης σε παιδιά που είναι κοντά στην ολοκλήρωση της σκελετικής τους ανάπτυξης, χωρίς όμως αυτή να έχει επιτευχθεί. Το ερώτημα προς μια ενδιαφέρουσα συζήτηση είναι, ποια είναι η ασφαλέστερη μέθοδος αντιμετώπισης ασταθών καταγμάτων κνήμης σε αυτή τη φάση της ανάπτυξής τους, έτσι ώστε να επιτύχουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα, χωρίς να επηρεαστεί η σκελετική ανάπτυξη του παιδιού;!