Αντιμετώπιση σταθερών υποκεφαλικών καταγμάτων μηριαίου με διαυχενικούς κοχλίες σε ηλικιωμένους ή ασθενείς με συννοσηρότητες – Παρουσίαση κλινικών αποτελεσμάτων

ΕΙΣΑΓΩΓΗ/ΣΚΟΠΟΣ: Τα σταθερά υποκεφαλικά κατάγματα (Garden Ι, ΙΙ) του μηριαίου σε ηλικιωμένους ή σε ασθενείς με συννοσηρότητες αντιμετωπίζονται συνήθως με ημιολική αρθροπλαστική για λόγους που σχετίζονται με χαμηλότερα ποσοστά επανεπέμβασης, γρήγορη κινητοποίηση και μικρότερο μετεγχειρητικό πόνο, σε σχέση με την εσωτερική οστεοσύνθεση με κοχλίες, η οποία έχει συσχετισθεί με αυξημένα ποσοστά καθυστερημένης πώρωσης, ψευδάρθρωσης ή οστεονέκρωσης της μηριαίας κεφαλής. Ωστόσο, είναι σημαντικό η χειρουργική επέμβαση να είναι όσο το δυνατόν λιγότερο επεμβατική με μικρές απώλειες αίματος, όπως είναι η κοχλίωση, ενώ επίσης σημαντική είναι η διατήρηση της φυσιολογικής κεφαλής και μείωση της πιθανότητας εξαρθρήματος. Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η διερεύνηση του κλινικού αποτελέσματος και των μετεγχειρητικών επιπλοκών μετά από κοχλίωση σταθερών υποκεφαλικών καταγμάτων σε ηλικιωμένους ή σε ασθενείς με υποκείμενα νοσήματα. ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ: 32 ασθενείς (μ.ο. ηλικίας 69,7 ± 10,3 έτη) με σταθερά υποκεφαλικά κατάγματα μηριαίου (Garden I & II) συμμετείχαν στη μελέτη. Όλοι οι ασθενείς υποβλήθηκαν σε οστεοσύνθεση με δύο (διαδερμικούς) ή τρεις διαυχενικούς κοχλίες. Στους ασθενείς αξιολογήθηκε το Hip disability and Osteoarthritis Outcome Score (HOOS) ενώ εκτιμήθηκαν και παράμετροι σχετικά με το ιστορικό και άλλες πιθανές συννοσηρότητες των ασθενών καθώς και άμεσες ή απώτερες μετεγχειρητικές επιπλοκές. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Ο μέσος χρόνος μετεγχειρητικής παρακολούθησης ήταν 6,8 ± 5,9 έτη. Κανείς ασθενής δε χρειάστηκε επανεπέμβαση στο χειρουργηθέν σκέλος, ενώ επίσης κανένας δεν εμφάνισε οστεονέκρωση της μηριαίας κεφαλής. Όλοι οι ασθενείς ήταν περιπατητικοί στο τελευταίο follow up και μπόρεσαν να επανέλθουν στο προ τραυματισμού επίπεδο καθημερινών δραστηριοτήτων χωρίς ιδιαίτερη μείωση στη λειτουργικότητά τους. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Η κοχλίωση σε ηλικιωμένους ή σε ασθενείς με συννοσηρότητες είναι μια αποτελεσματική, ελάχιστα επεμβατική μέθοδος αντιμετώπισης των σταθερών υποκεφαλικών καταγμάτων μηριαίου με πολύ καλά κλινικά αποτελέσματα, πολύ μικρό ποσοστό επανεπεμβάσεων, επιτρέποντας την επάνοδο των ασθενών στα προ τραυματισμού επίπεδα καθημερινών δραστηριοτήτων με ικανοποιητικό επίπεδο λειτουργικότητας και αποφυγή άλλων επιπλοκών.