Αμφοτερόπλευρο κάταγμα καταπόνησης λαγόνιου οστού σε στρατιώτη: Αναφορά σπάνιου περιστατικού

ΕΙΣΑΓΩΓΗ/ΣΚΟΠΟΣ: Τα κατάγματα καταπόνησης είναι συχνά σε πολύ δραστήρια άτομα, όπως αθλητές ή στρατιωτικούς πληθυσμούς και εμφανίζονται συχνότερα στην κνήμη, στα οστά του ταρσού και στα μετατάρσια οστά. Παρουσιάζουμε ένα περιστατικό ενός νεαρού στρατιώτη της Πολεμικής Αεροπορίας με αμφοτερόπλευρο κάταγμα καταπόνησης λαγόνιου οστού κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του εκπαίδευσης. Η πύελος είναι μια από τις λιγότερο συχνές περιοχές όπου παρουσιάζονται κατάγματα κόπωσης, ενώ τα αμφοτερόπλευρα κατάγματα καταπόνησης είναι εξαιρετικά σπάνια, δεδομένου ότι δεν υπάρχει καμία αναφορά τέτοιου περιστατικού στη διεθνή βιβλιογραφία. ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ: 18χρονος στρατιώτης της Πολεμικής Αεροπορίας παρουσιάστηκε στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών του 251 Γ.Ν.Α., λόγω επίμονου άλγους και στα δύο ισχία χωρίς τραυματισμό, 3 εβδομάδες μετά την έναρξη της βασικής εκπαίδευσης στο κέντρο κατάταξης. Ο ασθενής υποβλήθηκε σε ακτινολογικό έλεγχο πυέλου και ισχίων (MRI) που αποκάλυψε αμφοτερόπλευρο οίδημα του μυελού των οστών και ακτινοδιαυγαστικές γραμμές και στα δύο λαγόνια οστά. Λήφθηκαν πρόσθετες εργαστηριακές μελέτες για τον αποκλεισμό άλλων αιτιών ευθραυστότητας των οστών. Οι βιοχημικοί δείκτες οστικής εναλλαγής και της σάρωσης DXA στην οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης (Z score:-0,5) και στο αριστερό ισχίο (Z score:-0,8) ήταν φυσιολογικοί. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Βάσει των κλινικών και απεικονιστικών ευρημάτων, διαπιστώθηκε η διάγνωση του αμφοτερόπλευρου κατάγματος καταπόνησης λαγόνιου οστού. Ο ασθενής ακολούθησε συντηρητική θεραπεία με μερική φόρτιση βάρους με βακτηρίες για περίοδο 6 εβδομάδων και προοδευτική επιστροφή στη σωματική άσκηση. Μετά από παρακολούθηση 3 μηνών από τη διάγνωση, ο ασθενής δεν ανέφερε άλγος και επέστρεψε στο προηγούμενο επίπεδο δραστηριότητάς του, χωρίς σημαντικούς περιορισμούς. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Τα κατάγματα καταπόνησης κάτω άκρου είναι συνηθισμένα στους στρατιώτες, με σημαντική νοσηρότητα, κόστος και απώλεια εκπαίδευσης. Παρά την υψηλή συχνότητα εμφάνισης, η ύπουλη εκδήλωσή τους και η έλλειψη σημείων στον αρχικό ακτινολογικό έλεγχο καθιστούν τη διάγνωση δύσκολη. Τέλος, η εκτίμηση της οστικής εναλλαγής είναι απαραίτητη για τη διαφοροδιάγνωση του είδους κατάγματος, καθώς μπορεί να αλλάξει το σχέδιο θεραπείας.