Η πολυ-επίπεδη αντιμετώπιση παιδιών με εγκεφαλική παράλυση σε ένα χειρουργικό χρόνο

ΣΚΟΠΟΣ: Η εγκεφαλική παράλυση (ΕΠ) προκαλεί συχνά κινητική αναπηρία και είναι συγγενής ή επίκτητη. Τα παιδιά με ΕΠ συχνά εμφανίζουν διαταραχές στην βάδιση, την ισορροπία και τη στάση, στοιχεία απαραίτητα για την ασφαλή κίνηση και διαβίωση. Τα τελευταία χρόνια και με τη βοήθεια της ανάλυσης βάδισης, κερδίζει έδαφος όλο και περισσότερο η συνολική αντιμετώπιση των περιστατικών αυτών σε ένα χρόνο. ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ: Την τελευταία επταετία αντιμετωπίσαμε 18 παιδιά με διαφόρους τύπους εγκεφαλικής παράλυσης, 12 αγόρια και 6 κορίτσια. Ο μέσος όρος ηλικίας ήταν τα 9 έτη. Σε όλα τα παιδιά πραγματοποιήθηκε προεγχειρητική και μετεγχειρητική ανάλυση βάδισης με μέση χρονική απόσταση από το χειρουργείο τους 13 μήνες. Μετρήθηκε προεγχειρητικά και μετεγχειριτικά το Gross Motor Function Classification System (GMFCS), το Gait Profile Score (GPS), η ταχύτητα βάδισης, το εύρος κίνησης των αρθρώσεων και το SF-36 score. Πραγματοποιήθηκαν οστικές και παρεμβάσεις στα μαλακά μόρια αναλόγως των αποτελεσμάτων της ανάλυσης βάδισης. Ακολουθήθηκε πρόγραμμα εντατικής αποκατάστασης σε όλους τους ασθενείς ενώ έγινε χρήση ορθωτικών όπου χρειαζόταν. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Δύο ασθενείς εμφάνισαν ελάσσονες επιπλοκές από τα τραύματα οι οποίες και αντιμετωπίστηκαν συντηρητικά. Το GMFCS παρέμεινε σταθερό σε 17 παιδιά, ενώ το GPS, η ταχύτητα βάδισης και το εύρος κίνησης των αρθρώσεων βελτιώθηκαν σε 17 παιδιά. Το SF-36 βελτιώθηκε σε 15 παιδιά. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η παρέμβαση σε πολλά επίπεδα σε ένα χειρουργικό χρόνο φαίνεται να βελτίωσε τα ποιοτικά και ποσοτικά χαρακτηριστικά της βάδισης, καθώς και την ποιότητα ζωής των ασθενών, ενώ το GMFCS δεν φαίνεται να βελτιώνεται. Σημαντική προσοχή πρέπει να δοθεί στην μετεγχειρητική αναλγησία. Μία μελέτη με μεγαλύτερο δείγμα ασθενών μελλοντικά θα μπορεί να μας δώσει ακόμα πιο αξιόπιστες απαντήσεις.