ΝΕΟΕΠΙΚΟΥΡΙΚΗ ΑΝΟΣΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΜΕ ATEZOLIZUMAB-BEVACIZUMAB ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΜΕΝΗ ΑΠΟ ΗΠΑΤΕΚΤΟΜΗ ΣΕ ΑΣΘΕΝΗ ΜΕ ΗΚΚ ΚΑΙ ΠΡΟΟΔΟ ΝΟΣΟΥ ΥΠΟ ΣΥΝΕΔΡΙΕΣ ΧΗΜΕΙΟΕΜΒΟΛΙΣΜΟΥ

Εισαγωγή/Σκοπός: Η χρήση της ανοσοθεραπείας με Atezolizumab-Bevacizumab έχει επιφέρει μεγάλη αύξηση στην επιβίωση και βελτίωση της ποιότητας ζωής των ασθενών με ηπατοκυτταρικό καρκίνωμα (ΗΚΚ). Εντούτοις, επί του παρόντος χρησιμοποιείται μόνο σε ασθενείς με ενδιάμεσο ή προχωρημένο ΗΚΚ, ενώ απουσιάζουν δεδομένα χορήγησης της θεραπείας αυτής ως νεοεπικουρικής, πριν από τη διενέργεια ηπατεκτομής σε ασθενείς με εξαιρέσιμο ΗΚΚ ή μεταμόσχευσης σε υποψήφιους λήπτες. Σκοπός της εργασίας είναι η παρουσίαση ενός περιστατικού με πρώιμο ΗΚΚ που αντιμετωπίστηκε με νεοπικουρική ανοσοθεραπεία με Atezolizumab-Bevacizumab και ακολούθως υπεβλήθη σε ηπατεκτομή με πλήρη ίαση.

Μέθοδοι/Παρουσίαση περιστατικού: Ασθενής 78 ετών με ατομικό αναμνηστικό θεραπευθείσας HCV λοίμωξης και μεταβολικό σύνδρομο (αρτηριακή υπέρταση, δυσλιπιδαιμία) διεγνώσθη τον 7^ο/2023 με μονήρη εστία 4.5cm δεξιού λοβού ήπατος (τμήμα VII) με απουσία κίρρωσης ήπατος και πυλαίας υπέρτασης και τιμή aFP=6.8 ng/mL. Διενεργήθη βιοψία ήπατος που ανέδειξε ΗΚΚ (grade 2) και ο ασθενής ταξινομήθηκε στο στάδιο BCLC-A.

Αποτελέσματα/Έκβαση περιστατικού: Ο ασθενής αρνήθηκε τη χειρουργική παρέμβαση και παραπέμφθηκε προς χημειοεμβολισμό (TACE). Διενεργήθηκαν 2 συνεδρίες TACE τον 7^ο/2023 και τον 9^ο/2023 και ο ασθενής εμφάνισε υποτροπή της νόσου με αύξηση της εστίας ήπατος σε 6.9cm. Δεδομένου ότι ο ασθενής αρνήθηκε εκ νέου τη χειρουργική παρέμβαση και λόγω γρήγορης υποτροπής, αποφασίσθηκε η έναρξη ανοσοθεραπείας με Atezolizumab-Bevacizumab τον 10^ο/2023. Ο ασθενής έλαβε 6 κύκλους ανοσοθεραπείας ως τον 2^ο/2024, με άριστη ανοχή και από την απεικόνιση που πραγματοποιήθηκε μετά από 6 κύκλους διαπιστώθηκε πλήρης ανταπόκριση, με μεγάλη μείωση των διαστάσεων της βλάβης σε 3.6cm και πλήρη απουσία σκιαγραφικής ενίσχυσης. Μετά από πλήρη ενημέρωσή του για τα πιθανά οφέλη της ηπατεκτομής στο συγκεκριμένο χρονικό σημείο, ο ασθενής αποφάσισε τελικά να υποβληθεί σε δεξιά ηπατεκτομή τον 3^ο/2024. Η ιστολογική εξέταση ανέδειξε εξαίρεση του νεοπλάσματος επί υγιών ορίων και εκτεταμένες εστίες νέκρωσης. Στο πλαίσιο του follow-up διενεργήθη νέα απεικόνιση χωρίς να αναδεικνύει υπολειπόμενη νόσο. Έκτοτε, ο ασθενής βρίσκεται σε πρόγραμμα τακτικού επανελέγχου χωρίς να λαμβάνει κάποια θεραπεία, είναι σε άριστη κατάσταση και ένα έτος μετά την ηπατεκτομή δεν εμφανίζει καμία ένδειξη υποτροπής της νόσου.

Συμπεράσματα: Ο συγκεκριμένος ασθενής ανταποκρίθηκε ικανοποιητικά σε 6 κύκλους νεοεπικουρικής ανοσοθεραπείας και τελικώς υποβλήθηκε σε ηπατεκτομή με εξάλειψη της νόσου. Η νεοεπικουρική ανοσοθεραπεία προ της ηπατεκτομής αποτελεί μια πολλά υποσχόμενη προσέγγιση σε ασθενείς με εξαιρέσιμο ΗΚΚ υψηλού κινδύνου μετεγχειρητικής υποτροπής, που πιθανόν να οδηγεί σε καλύτερα χειρουργικά αποτελέσματα. Ωστόσο, θα πρέπει να επισημανθεί ο κίνδυνος μη ανταπόκρισης στην ανοσοθεραπεία προ της ηπατεκτομής και περαιτέρω πιθανής προόδου νόσου που τελικά θα μπορούσε να την καταστήσει μη εξαιρέσιμη. Η νεοεπικουρική ανοσοθεραπεία χρήζει αξιολόγησής σε τυχαιοποιημένες κλινικές μελέτες για ασθενείς με εξαιρέσιμο ΗΚΚ.