ΚΕΦΑΛΑΛΓΙΑ ΚΑΙ ΑΡΘΡΙΤΙΔΑ ΩΣ ΠΡΩΤΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΟΞΕΙΑΣ ΗΠΑΤΙΤΙΔΑΣ Β

Εισαγωγή: Πλήθος εξωηπατικών εκδηλώσεων έχει συσχετιστεί με την HBV λοίμωξη, αν και η συχνότητα εμφάνισής τους είναι μειωμένη. Σε αυτές περιλαμβάνονται η οζώδης πολυαρτηρίτιδα και άλλες αγγειίτιδες, οι αρθραλγίες, η περιφερική νευροπάθεια και η σπειραματονεφρίτιδα.

Σκοπός: Η παρουσίαση ασθενούς με κλινική εικόνα επιδεινούμενης κεφαλαλγίας και αρθρίτιδας οφειλόμενων σε οξεία ηπατίτιδα Β.

Μέθοδοι: Ασθενής 44 ετών με ιστορικό κατάχρησης αλκοόλ προσεκομίσθη στο νευρολογικό τμήμα επειγόντων περιστατικών αιτιώμενη κεφαλαλγία μετωπιαίου χαρακτήρα καθώς και αιμωδίες, οίδημα και πρωινή δυσκαμψία αρθρώσεων άνω άκρων, διάρκειας περίπου ενός μηνός. Η νευρολογική εξέταση ανέδειξε φυσιολογική κινητικότητα, επιπολής και εν τω βάθει αισθητικότητα καθώς και έκλυση τενόντιων αντανακλαστικών. Διαπιστώθηκε εικόνα αρθρίτιδας με οίδημα και ευαισθησία κατά την παθητική κίνηση των εγγύς και άπω φαλαγγοφαλαγγικών και των πηχεοκαρπικών αρθρώσεων σε αμφότερα τα άνω άκρα. Από τον εργαστηριακό έλεγχο, ανευρέθη διαταραχή ηπατικής βιοχημείας με αυξημένα ηπατικά και χολοστατικά ένζυμα (AST: 540, ALT: 722,

γ-GT: 164, ALP: 289) και αύξηση ολικής χολερυθρίνης αμέσου τύπου (BIL-T:2, BIL-D: 1.2) με φυσιολογικό ωστόσο απεικονιστικό έλεγχο άνω κοιλίας.

Αποτελέσματα: Λόγω της προοδευτικά επιδεινούμενης συμπτωματολογίας, διενεργήθηκε οσφυονωτιαία παρακέντηση που ανέδειξε οριακά χαμηλή πίεση και αυξημένο λεύκωμα στο ΕΝΥ. Από τη μαγνητική εγκεφάλου ανευρέθη αυξημένη πρόσληψη παραμαγνητικής ουσίας από τις μήνιγγες, αμφοτερόπλευρα υγρώματα μετωποβρεγματικά και διάταση φλεβωδών κόλπων, ευρήματα υπέρ ενδοκράνιας υπότασης με διαφυγή εγκεφαλονωτιαίου υγρού. Ο περαιτέρω ιολογικός έλεγχος, που διενεργήθη λόγω της διαταραγμένης ηπατικής βιοχημείας, ανέδειξε θετικά anti-core IgM, HbsAg, HbeAg, και

HBV DNA:52200000 IU/ml, ευρήματα που συνηγορούσαν υπέρ οξείας ηπατίτιδας Β. Ο έλεγχος για συνύπαρξη λοίμωξης από HCV ή HDV απέβη αρνητικός. Σταδιακά, η ασθενής παρουσίασε επιδεινούμενη κλινική εικόνα με ίκτερο, υπέρχρωση ούρων, αποχρωματισμό κοπράνων, ναυτία, έμετο και διάχυτο κοιλιακό άλγος με συνοδό επιδείνωση και των εργαστηριακών παραμέτρων (BIL-T: 12.89, BIL-D: 7.78, AST: 941, ALT: 736, γ-GT: 230, ALP: 494). Τόσο οι νευρολογικές όσο και οι μυοσκελετικές εκδηλώσεις θεωρήθηκαν εξωηπατικές εκδηλώσεις οξείας ηπατίτιδας Β και ως εκ τούτου έγινε άμεση έναρξη διπλής αντιικής αγωγής με εντεκαβίρη και τενοφοβίρη. Στους επόμενους 6 μήνες η ασθενής παρουσίασε αρχικά ορομετατροπή του HbeAg που συνοδεύτηκε από ιολογική και βιοχημική ανταπόκριση και τελικά κάθαρση του HbsAg με συνοδό πλήρη αποδρομή όλων των συμπτωμάτων.

Συμπεράσματα: H άτυπη κλινική εικόνα αποδόθηκε στην οξεία ηπατίτιδα Β, η οποία δύναται να εμφανιστεί με συμπτωματολογία σχετιζόμενη με εξωηπατικές εκδηλώσεις. Επιτακτική λοιπόν είναι η ανάγκη επαγρύπνησης των θεραπόντων ιατρών προς αυτή την κατεύθυνση με στόχο την άμεση ανεύρεση και θεραπεία των ασθενών αυτών.