Η ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΚΑΡΔΙΑΓΓΕΙΑΚΩΝ ΠΑΡΑΓΟΝΤΩΝ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΣΤΗΝ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΠΡΟΧΩΡΗΜΕΝΗΣ ΙΝΩΣΗΣ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΜΕΤΑΒΟΛΙΚΑ ΣΧΕΤΙΖΟΜΕΝΗ ΣΤΕΑΤΩΤΙΚΗ ΝΟΣΟ ΤΟΥ ΗΠΑΤΟΣ (MASLD)

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Η MASLD είναι η πιο συχνή ηπατοπάθεια παγκοσμίως. Οι ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 (ΣΔτ2) και αυξημένο σωματικό βάρος έχουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης προχωρημένης νόσου οριζόμενης ως MASLD με ίνωση ≥ F3.

ΣΚΟΠΟΣ

Σκοπός μας ήταν να αξιολογήσουμε την επίδραση διαφόρων καρδιομεταβολικών παραγόντων στην εμφάνιση προχωρημένης ίνωσης (≥ F3) σε ασθενείς με MASLD και αυξημένο σωματικό βάρος.

ΜΕΘΟΔΟΙ

Στην παρούσα μελέτη χρονικής στιγμής συμπεριλήφθηκαν ασθενείς με MASLD και δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ) ≥25 kg/m² από πέντε διαβητολογικά/ηπατολογικά κέντρα στην Ελλάδα. Η MASLD ορίστηκε με βάση τα κριτήρια των πρόσφατων οδηγιών της Ευρωπαϊκής Eταιρείας Μελέτης του Ήπατος. Ορίσαμε τη προχωρημένη νόσο ως MASLD με τιμές FIB-4 ≥2,67 ή τιμές ελαστογραφίας ≥12 kPa ή Agile3+ ≥0,67. Καρδιομεταβολικοί παράγοντες ενδιαφέροντος ήταν ο ΣΔτ2, η δυσλιπιδαιμία (ΔΛΔ), η αρτηριακή υπέρταση (ΑΥ) και ο βαθμός παχυσαρκίας με βάση το ΔΜΣ. Εφαρμόσαμε μοντέλα λογαριθμιστικών εξαρτήσεων, με την προχωρημένη ίνωση να ορίζεται ως εξαρτημένη μεταβλητή. Παρουσιάζουμε τα αποτελέσματα ως λόγους πιθανοτήτων (ORs) με 95% διαστήματα εμπιστοσύνης.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ

Στη μελέτη στρατολογήθηκαν 226 ασθενείς (53,5% άνδρες) με μέση ηλικία τα 57,7 έτη. Ο μέσος ΔΜΣ ήταν 32,3kg/m², η περίμετρος μέσης 112,6 cm, η ALT 44 U/L, η AST 31.4 U/L, η LDL και η HDL 103.1 και 47.2 mg/dL αντίστοιχα. Ο επιπολασμός του ΣΔτ2, της παχυσαρκίας, της δυσλιπιδαιμίας και της ΑΥ ήταν 68%, 63%, 45% και 38% αντίστοιχα. 18% των ασθενών είχαν MASLD με ίνωση ≥F3. Οι ασθενείς με ΣΔτ2 είχαν αριθμητικά μόνο μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης προχωρημένης ίνωσης σε σχέση με τους ασθενείς χωρίς ΣΔτ2 (OR 1,83; 95% CI 0.8-4.1). Ωστόσο, οι ασθενείς με ΣΔτ2 και συνοδό ΔΛΔ ή ΑΥ είχαν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης προχωρημένης ίνωσης (OR 2,31; 1,2-4.6) συγκριτικά με τους ασθενείς χωρίς καρδιαγγειακούς παράγοντες κινδύνου ή έναν μόνο παράγοντα. Ο επιπολασμός της προχωρημένης ίνωσης αύξανε προοδευτικά με την αύξηση του ΔΜΣ – 14,6% για ΔΜΣ <30 kg/m² , 18,3% για ΔΜΣ 30-35 kg/m² και 23,3% για ΔΜΣ ≥35 kg/m².

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Σε ασθενείς με MASLD, η συνύπαρξη πολλαπλών καρδιαγγειακών παραγόντων είναι συχνή, αυξάνοντας τον κίνδυνο προχωρημένης ίνωσης (F≥ F3). Η ολιστική αντιμετώπιση των ασθενών με MASLD μπορεί να συμβάλει στην αναστολή εξέλιξης της νόσου.