1) Α’ Παθολογική Κλινική Γ.Ν. Ρόδου, Ρόδος
Εισαγωγή : Το ηπατονεφρικό σύνδρομο (ΗΝΣ) αποτελεί μείζονα επιπλοκή σε ασθενείς με μη αντιρροπoύμενη κίρρωση, ενώ σχετίζεται με δυσμενή έκβαση μετά από μεταμόσχευση ήπατος. Η χορήγηση τερλιπρεσσίνης με παράλληλη ενδοφλεβια λήψη λευκωματίνης αποτελεί τη θεραπεία εκλογής για την συντηρητική αντιμετώπιση του συνδρόμου. Η αποτελεσματικότητα της νοραδρεναλίνης (αντί για τερλιπρεσσίνη) στη θεραπεία του ΗΝΣ δεν έχει μελετηθεί επαρκώς.
Σκοπός : Να καταγράψουμε την εμπειρία μας από την αντιμετώπιση του ΗΝΣ με τον συνδυασμό της ενδοφλέβιας χορήγησης νορεπινεφριδινης και λευκωματϊνης.
Μέθοδοι : Στη μελέτη μας συμπεριλάβαμε 34 ασθενείς (μέση ηλικία 55.9 έτη, A/G=23/11) με ΗΝΣ που νοσηλευτήκαν στο νοσοκομείο μας και έλαβαν συνδυασμένη ενδοφλέβια αγωγή με νοραδρεναλίνη (0.5-3mg/h) και λευκωματίνη (1γρ/kg για 48ώρες, και ακολούθως 20-40 γρ/ημέρα) για 14 ημέρες. Τα κύρια καταληκτικά σημεία ήταν η βελτίωση της νεφρικής λειτουργίας και η επιβίωση στους 3 μήνες.
Αποτελέσματα : Έπειτα από 14 ημέρες συνδυασμένης θεραπείας, βελτίωση της νεφρικής λειτουργίας (κρεατινίνη ορού <1.5mg/dL) παρατηρήθηκε συνολικά σε 18/34 (52.9%) ασθενείς. Η επιβίωση στους 3 μήνες ήταν 14/34 (41.1%). Tο baseline MELD-score και η ανταπόκριση στη συνδυασμένη θεραπεία με νοραδρεναλίνη και λευκωματίνη συσχετίστηκαν με την επιβίωση στους 3 μήνες.
Συμπεράσματα : Η χρήση ΝΑ και λευκωματίνης στη θεραπεία του ΗΝΣ συνδυάζεται με ικανοποιητικά ποσοστά βελτίωσης της νεφρικής λειτουργίας η επιβίωση όμως των ασθενών παραμένει ιδιαίτερα δυσμενής,
- 1 προβολή
Abstract ID
EP30
