ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΑΝΟΣΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΗΠΑΤΙΚΗ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΗ ΚΑΙ ΑΝΕΓΧΕΙΡΗΤΑ ΝΕΟΠΛΑΣΜΑΤΑ: ΠΡΩΤΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ

Εισαγωγή: Η χορήγηση ανοσοθεραπείας θεωρούνταν απαγορευτική σε λήπτες συμπαγών οργάνων, καθώς μπορεί να μειώνει το ανοσοκατασταλτικό αποτέλεσμα και να οδηγεί σε απόρριψη. Ταυτόχρονα, η ανοσοκαταστολή μπορεί να σχετίζεται με μείωση αποτελεσματικότητας και χειρότερο ογκολογικό αποτέλεσμα. Παρουσιάζουμε την πρώτη εμπειρία μας από δύο ηπατομεταμοσχευμένους που έλαβαν ανοσοθεραπεία για ανεγχείρητο νεόπλασμα μετά τη μεταμόσχευση ήπατος.

Παρουσίαση περιστατικών: Πρώτος ασθενής: άνδρας, μεταμόσχευση 2015 κίρρωση HCV-ΗΚΚ (4 TACE προμεταμοσχευτικά). Στο ήπαρ που αφαιρέθηκε υπήρχε μικροαγγειακή διήθηση και δυο όζοι 2εκ με ενεργό νεόπλασμα. Το ΗΚΚ υποτροπίασε 2.5 χρόνια μετά τη μεταμόσχευση (παρά την ανοσοκαταστολή με everolimus). Υπεβλήθη σε ηπατεκτομή και ακολούθως εμφανίζοντας πνευμονικές δευτεροπαθείς σε συστηματική θεραπεία. Διαδοχικά σε ΤΚΙs (Sorafenib, Regorafenib, Cabozantinib), ακολούθως χημειοθεραπεία (Gemcitabin/Oxaliplatin) και λόγω μη ανταπόκρισης (καλή ανοχή σχημάτων) τέθηκε σε Nivolumab (anti-PD1). Η ανοχή αυτής ήταν άριστη και η ηπατική βιοχημεία φυσιολογική. Ανοσοκαταστολή με Advagraf 3 mg και τα επίπεδα διατηρούνταν ~4ng/ml. Έλαβε 6 κύκλους και ακολούθως –πρόοδος νόσου- τέθηκε σε Lenvantinb έως προόδου νόσου με διάσπαρτες δευτεροπαθείς. Κατέληξε 9 χρόνια μετά τη μεταμόσχευση από ογκολογικά αίτια.

Δεύτερη ασθενής: γυναίκα, μεταμοσχεύθηκε 2017 για NASH/DM κίρρωση-ΗΚΚ με χρόνια νεφρική νόσο ήδη προ της μεταμόσχευσης. Άριστα κλινικά μέχρι που αναπτύχθηκε διηθητικό ακανθοκυτταρικό νεόπλασμα περιοχής ρινός. Υπεβλήθη σε διαδοχικές εκτομές και σε κύκλους ακτινοθεραπείας, χωρίς επαρκή ογκολογικό έλεγχο. Χορηγείται Cemiplimab (antiPD1) και επί 1.5 έτος με καλή ανοχή. Επεισόδιο ήπιας απόρριψης μετά τον 4^ο κύκλο αντιμετωπίσθηκε με μικρή αύξηση τακρόλιμους και χαμηλή δόση πρεδνιζολόνης. Η τρέχουσα ανοσοκαταστολή είναι Advagraf 3 mg, με επίπεδα ~4.5 ng/ml.

Συμπεράσματα: Τα πρώτα αποτελέσματα χορήγησης ανοσοθεραπείας σε ηπατομεταμοσχευμένους με νεοπλάσματα μετά τη μεταμόσχευση είναι ενθαρρυντικά. Η

ανοσοκαταστολή στηρίζεται στο τακρόλιμους και η επιλογή επιπέδων στα κατώτερα θεραπευτικά όρια.