Εισαγωγή: Οι ασθενείς με κίρρωση, ιδιαίτερα αυτοί με ρήξη αντιρρόπησης, εμφανίζουν σημαντικό κίνδυνό νοσηρότητας από ιογενείς και βακτηριακές λοιμώξεις, οι οποίες μπορούν να επηρεάσουν σημαντικά την εξέλιξη της ηπατικής νόσου. Συνεπώς, οι διεθνείς οδηγίες προτείνουν την εμβολιαστική κάλυψη των ασθενών αυτών για μια σειρά από νόσους, ασχέτως της ηλικίας του ασθενούς.

Μέθοδοι: Αναλύθηκαν αναδρομικά οι ασθενείς με κίρρωση ήπατος που εισήχθησαν μετά από προσέλευση στο τμήμα επειγόντων περιστατικών και νοσηλεύθηκαν την τετραετία 2019-2022 στην Α΄ Προπαιδευτική Παθολογική Κλινική ΑΠΘ. Δεν συμπεριλήφθηκαν ασθενείς που η διάγνωση της κίρρωσης έγινε κατά τη νοσηλεία τους. Έγινε έλεγχος των ασθενών αυτών ως προς τον εμβολιασμό τους ή την παρουσία αντισωμάτων σε σχέση με την ηπατίτιδα Α, την ηπατίτιδα Β, τον πνευμονιόκοκκο και τη γρίπη. Ως ενεργός εμβολιασμός για τη γρίπη θεωρήθηκε ο εμβολιασμός την τελευταία περίοδο αντιγριπικού εμβολιασμού. Συμπεριλήφθηκαν οι εμβολιασμοί που είχαν ήδη διενεργηθεί προ της νοσηλείας και όχι όσοι συστήθηκαν μετά από αυτή.

Σκοπός: Η εκτίμηση της εμβολιαστικής κάλυψης σε μια ομάδα νοσηλευόμενων ασθενών με κίρρωση.

Αποτελέσματα: Συνολικά καταγράφηκαν 182 ασθενείς, με μέσο όρο ηλικίας 65.4 ± 13.1 έτη και ήταν σε πλειοψηφία άρρενες (67%). Η κατάχρηση αλκοόλ (47.8%), η μεταβολικά σχετιζόμενη στεατοηπατίτιδα (18.1%) και η χρόνια ηπατίτιδα Β (11%) αποτελούσαν τα κυριότερα αίτια κίρρωσης. Οι περισσότεροι ασθενείς ανήκαν σε στάδιο Β κατά Child-Pugh (51.6%), ακολουθούμενοι από ασθενείς σε στάδιο C (31.9%) και A (16.5%). Η πλειονότητα των ασθενών (79.7%) εμφάνιζαν μη-αντιρροπούμενη κίρρωση. Με βάση την επαφή με τον ιό της ηπατίτιδας Β, 86/157 (54.8%) ασθενείς έχρηζαν εμβολιασμού, εκ των οποίων 25.6% (22/86) είχε εμβολιασθεί. Σε σχέση με τον ιό της ηπατίτιδας Α, 89/108 (83.5%) ασθενείς που ελέγχθηκαν εμφάνιζαν θετικά αντισώματα χωρίς εμβολιασμό, ενώ από τους υπόλοιπους μόνο 2/19 είχαν υποβληθεί σε εμβολιασμό (10.5%). Όσον αφορά τον αντιγριπικό εμβολιασμό, 41.2% είχαν υποβληθεί σε αντιγριπικό εμβολιασμό την τελευταία περίοδο. Ακόμη, 21.4% των ασθενών είχε υποβληθεί σε εμβολιασμό έναντι του πνευμονιοκόκκου. Η μόνη συσχέτιση που παρατηρήθηκε όσον αφορά την εμβολιαστική κάλυψη, ήταν η αυξημένη κάλυψη όσον αφορά το εμβόλιο του πνευμονιοκόκκου σε ασθενείς με Child-Pugh B κίρρωση σε σχέση με ασθενείς με Child-Pugh Α ή C (p=0.042).

Συμπεράσματα: Στη μελέτη μας, σημειώνεται χαμηλή εμβολιαστική κάλυψη σε ασθενείς με κίρρωση. Συνεπώς αναδεικνύεται η ανάγκη για εντατικοποίηση της προσπάθειας εμβολιασμού, καθώς μια λοιμώδης επιπλοκή μπορεί να αποβεί καθοριστική, τόσο λόγω της άμεσης νοσηρότητας που μπορεί να επιφέρει όσο και για την επίδραση της στην εξέλιξη της ηπατικής νόσου.

Abstract ID
EP32

Συγγραφέας