ΑΝΟΣΟΪΣΤΟΠΑΘΟΛΟΓΙΚΑ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΜΕΝΟ ΑΔΕΝΟΚΑΡΚΙΝΩΜΑ ΠΑΓΚΡΕΑΤΟΧΟΛΗΦΟΡΟΥ ΔΕΝΤΡΟΥ ΑΠΟ ΜΑΣΧΑΛΙΑΙΟ ΛΕΜΦΑΔΕΝΑ: ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΗ ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΣΕ ΑΡΝΗΤΙΚΟ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΤΙΚΟ ΕΛΕΓΧΟ.

Εισαγωγή

Ο καρκίνος του παγκρεατοχολικού συστήματος σπάνια διαφεύγει της ανίχνευσης μέσω συμβατικών δυναμικών απεικονιστικών μεθόδων, με ελάχιστες καταγεγραμμένες περιπτώσεις όπου η διάγνωση επιτυγχάνεται αποκλειστικά μέσω ανοσοϊστοπαθολογικής ανάλυσης. Προδιαγνωστικές μελέτες δείχνουν ότι το 51,9% των περιπτώσεων δεν παρουσιάζει εμφανή ύποπτα σημεία, όπως ίσο- ή υποακτινοσκιερές μάζες, ενώ σε ποσοστό 5,4% έως 14% οι αλλοιώσεις δεν είναι ορατές σε αξονική ή δυναμική μαγνητική τομογραφία [1-3]. Σε τέτοιες περιπτώσεις κρίνεται απαραίτητη η χειρουργική και ανοσοϊστοπαθολογική διερεύνηση δευτερευόντων σημείων. Μια χαρακτηριστική περίπτωση αφορά θηλύ 50 χρονών με αριστερή μασχαλιαία λεμφαδενοπάθεια.

Σκοπός: Η ανάδειξη των προκλήσεων στην ανίχνευση ορισμένων καρκίνων στο παγκρεατικό-χολικού συστήματος αποκλειστικά μέσω απεικονιστικών μεθόδων.

Παρουσίαση Περιστατικού: Ασθενής, θήλυ 50 χρονών με ελεύθερο ατομικό και οικογενειακό ιστορικό κακοήθειων, υπό αγωγή για υπερθυρεοειδισμό, παρουσίασε ψηλαφητά μορφώματα στην αριστερή μασχαλιαία χώρα με υπερηχογραφικά ευρήματα υπέρ πολλαπλών εντόνως υπόηχων, ωοειδούς σχήματος λεμφαδένων (BI RADS: IV). Εκ της περαιτέρω απεικονιστικής διερεύνησης με CT και δυναμική MRI μαστών/ θώρακος διαπιστώθησαν ωοειδείς, συμπαγείς αλλοιώσεις με παρουσία υπόπυκνου κέντρου, ο μεγαλύτερος εκ των οποίων 3,2εκ x 2,1εκ ως επί παθολογικών διογκωμένων λεμφαδένων με κυστική-νεκρωτική εκφύλιση. Διενεργήθηκε χειρουργική εκτομή του ευμεγέθους παθολογικού λεμφαδένα με μικροσκοπική εξέταση που ανέδειξε εκτεταμένη διήθηση λεμφαδένος από κακόηθες νεόπλασμα (καρκίνωμα) αποτελούμενο από μέσου ή μεγάλου μεγέθους υποστρόγγυλα κύτταρα με ευμεγέθη πυρήνα και εμφανές πυρήνιο, τα οποία σχηματίζουν πυκνές ή/και συγκυτιακές αθροίσεις εν μέσω λεμφικού ιστού με εκτεταμένες περιοχές νέκρωσης. Εκ του εκτεταμένου αλγοριθμικού ανοσοϊστοχημικού ελέγχου , αναδείχθηκε ο παρακάτω ανοσοφαινότυπος στα καρκινικά κύτταρα: LCA (-), παγκρεατίνη (+), CK20(-), mammaglobin(-), ER(-), PR(-), HER-2(-), CK5/6(-), EBER(-), TTF1(-), WT-1(-), GATA-3(-), CDX-2(-), MUC-2(-) και CK7(+), CK8-18(+), CK-19(+), e-cadherin (+) , και δείκτη κυτταρικού πολλαπλασιασμού (Ki67%) 50% , ευρήματα ενδεικτικά για χαμηλής διαφοροποίησης αδενοκαρκινώματος του παγκρεατοχοληφόρου δένδρου ή του ανώτερου γαστρεντερικού, με το τελευταίο να αποκλείεται μέσω φυσιολογικού ενδοσκοπικού ελέγχου που διενεργήθει.Eκ του εργαστηριακού ελέγχου η ασθενής παρουσίαζε ήπια διαταραχή της ηπατικής βιοχημείας με SGPT: 36 (< 33U/L) U/L, γ-Gt: 41 (<36 U/L) , ALP: 140 (<104 U/L), CRP: 15 (<5mg/L), CA 19-9 (-), CEA(-), Afp (-), CA15-3 (-), CA125(-). Παράλληλα, εκ της CT και ΜRI Άνω και Κάτω Κοιλίας-MRCP δεν διαπιστώθηκε εμφανής εξεργασία στο ήπαρ, χοληφόρο δέντρο ή το παγκρεατικό παρέγχυμα, ενώ εκ της PET-CT αναδείχθηκαν υπερμεταβολικοί ύποπτοι για κακοήθεια λεμφαδένες στην αριστερή μασχαλιαία χώρα και μέτρια υπερμεταβολικός λεμφαδένας πέριξ της δεύτερης μοίρας του δωδεκαδακτύλου. Τέλος, η ασθενής ετέθει στο χημειοθεραπευτικό σχήμα FOLFIRINOX με άμεση απεικονιστική ανταπόκριση ως επί σμίκρυνσης των κακοήθων λεμφαδένων, ενώ έπειτα από τον λεμφαδενικό καθαρισμό η βιοψία δεν ανέδειξε στοιχεία κακοήθειας, με απόφαση συνέχισης θεραπευτικής αγωγής για άλλους τρείς μήνες. 

Συμπεράσματα: Ορισμένοι καρκίνοι του παγκρεατοχολικού συστήματος μπορεί να μην ανιχνεύονται μέσω της συμβατικής απεικόνισης. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η κλινική εγρήγορση και η ιστοπαθολογική επιβεβαίωση παραμένουν ζωτικής σημασίας για τη σωστή διάγνωση.